«حافظ» علوم و فنون را در محفل درس استادان زمان فراگرفت و در علوم ادبی عصر پایهای رفیع یافت. خاصه در علوم فقهی و الهی تأمل بسیار کرد و قرآن را با چهارده روایت مختلف از بر داشت. گوته دانشمند بزرگ و شاعر و سخنور مشهور آلمانی دیوان شرقی خود را به نام او و با کسب الهام از افکار وی تدوین کرد. دیوان اشعار او شامل غزلیات، چند قصیده، چند مثنوی، قطعات و رباعیات است. وی به سال ۷۹۲ هجری قمری در شیراز درگذشت. آرامگاه او در حافظیهٔ شیراز زیارتگاه صاحبنظران و عاشقان شعر و ادب پارسی است.
نوبهار است در آن کوش که خوشدل باشی
که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی
من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش
که تو خود دانی اگر زیرک و عاقل باشی
چنگ در پرده همین میدهدت پند ولی
وعظت آن گاه کند سود که قابل باشی
در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است
حیف باشد که ز کار همه غافل باشی
نقد عمرت ببرد غصه دنیا به گزاف
گر شب و روز در این قصه مشکل باشی
گر چه راهیست پر از بیم ز ما تا بر دوست
رفتن آسان بود ار واقف منزل باشی
حافظا گر مدد از بخت بلندت باشد
صید آن شاهد مطبوع شمایل باشی
27 شهریور 1403
28 شهریور 1403
28 شهریور 1403
29 شهریور 1403
29 شهریور 1403
31 شهریور 1403
31 شهریور 1403
04 مهر 1403
05 مهر 1403
05 مهر 1403
31 شهریور 1403
01 مهر 1403
02 مهر 1403
02 مهر 1403
03 مهر 1403
03 مهر 1403
04 مهر 1403
04 مهر 1403
مشاهده بیشتر
12 مهر 1403
25 شهریور 1403
25 شهریور 1403
26 شهریور 1403
27 شهریور 1403
27 شهریور 1403
28 تیر 1403
28 مرداد 1403
08 خرداد 1403
22 شهریور 1403
08 مرداد 1403
08 مرداد 1403
27 مرداد 1403
14 تیر 1403
01 مهر 1403
02 تیر 1403
09 خرداد 1403
18 شهریور 1403
31 خرداد 1403
24 شهریور 1403
09 مهر 1403
11 مرداد 1403
29 شهریور 1403
09 مهر 1403