خبرآنلاین ـ زاوش محمدی: ورزش اتومبیلرانی در ایران همچنان مهجور مانده است. ورزشی که هوادار و بیننده زیادی در سراسر جهان دارد اما در ایران هنوز پیست استاندارد در حد مسابقات جهانی وجود ندارد. به سراغ محمد مهری قهرمان اتومبیلرانی ایران رفتیم و از او درباره این رشته صحبت کردیم که در ادامه می خوانید:
*ابتدا میخواستیم درباره شرایطتان بدانیم و در مورد کارهایی که انجام میدهید و برنامههای آینده کمی توضیح دهید.
من 41 ساله هستم و تقریبا 23 سال است که در رشته اتومبیلرانی به صورت حرفهای فعالیت دارم. از استان خراسان رضوی در مسابقات شرکت میکنم ولی در مسابقات کشوری در استادیوم آزادی که زیر نظر فدراسیون انجام میشود، شرکت میکنیم.
*در چه رشتهای مسابقه میدهید؟
در رشته سرعت هستم که مسابقات ما در پیست آزادی برگزار میشد.
*چه عناوینی کسب کردهاید؟
سال 97 توانستیم قهرمانسال شویم که این عنوان به این معنی است که در طول یک سال شما باید در 6 راند شرکت کنید و در این راندها بیشترین امتیاز را بگیرید و با رقبا مقایسه میشود و هر رتبه امتیاز خود را دارد و این امتیازات مقایسه میشود و قهرمانسالی را به کسی میدهند که بالاترین امتیاز را دارد و بیشترین سکو را گرفته و ما در سال 97 در قسمت پراید جیتی اول شدیم.
*خودروهایتان پراید است؟
آن کلاب به صورت اختصاصی پراید است با موتور جیتی که تغییراتی روی آن انجام شده است. اینها همه زیر نظر فدراسیون است و کمیته فنی فدراسیون اینها را تعریف میکند. در سال 98 هم در کلاس 2000 جیتی یعنی حجم ماشین 2000 سیسی و موتور جیتی که در آن سال با خودرو هوندا سیویک باز هم قهرمانسال شدم.
*این مقامها تیمی است یا به صورت فردی؟
انفرادی است. کلا شرکت کردن در اتومبیلرانی تیمی است ولی مقام و امتیازات فردی است. در کل ورزش انفرادی به حساب میآید.
*درباره هزینههایتان بگویید که چگونه تامین میشود؟ اسپانسری دارید؟
متاسفانه در تمام دنیا این رشته با اسپانسر جلو میرود و شما با شرکتهایی مثل فراری، مکلارن، ردبول و... کار میکنید و در کل اسپانسرها و شرکتهای سازنده خودرو مسابقات را هدایت میکنند و این در تمام دنیا تعریف شده است ولی در ایران چون خودروساز خیلی قوی نیست، شرکتها قوی نیستند و معضلات مالی خودشان را دارند، اگر از حوزه خودرو هم خارج شویم و وارد بحث تبلیغات شویم چون ورزشی است که در ایران خیلی شناختهشده نیست، اسپانسر خاصی معرفی نشده و اسپانسر نداریم. در حالی که در دنیا در پیست ایندیانا پلیس مسابقات ناسکار تماشاگر کنار زمین است و اگر سرچ کنید از 210 تا 300 هزار نفر حضور دارند ولی در بزرگترین ورزشگاه فوتبال بعید است تماشاگر بیش از 120 هزار نفر حضور داشته باشد. این رشته در دنیا شناخته شده است و همه به اتومبیل احترام میگذارند چون به نوعی عضوی از خانواده است، شما صبح با آن سر کار میروید، شب به خانه برمیگردید و با خانواده سوار میشوید و اگر یک روز خراب شود ممکن است کار شما بماند. در ایران روی آن کار نشده که علتش این است که اطلاعات وجود ندارد و همین میشود که رتبه ما در تصادفات انقدر بالاست. طرف میخواهد یک ماشین بخرد ولی تخصصی ندارد، مثلا نمیخواهد از شهر خارج شود ولی ماشین شاسیبلند خریده است که فقط به خاطر چشم و همچشمی است و نمیداند که این ماشین ممکن است از نظر هندلینگ ضعیف باشد و در سرعتهای بالا تعادل خوبی نداشته باشد که همین آمار تصادفات را بالا میبرد. در حوزه خودرو باید تلاش کنیم که اطلاعات بیشتری به مردم بدهیم.
*شما کاری کردهاید که این آموزشها انجام شود؟
ما یک سری کلاس آموزشی در سطح استان خودمان داریم که امسال ورود به آن را رایگان گذاشتیم که همان اول نیاز نباشد فرد مبلغی بدهد. البته در کل اتومبیلرانی ورزشی است که نیاز به پول دارد و طرف اگر پول نداشته باشد شاید وارد این رشته نشود ولی ما جمعه صبح در ثامن فعالیت داریم و از ساعت 10-11 اعلام کردهایم که هر فردی میتواند با ماشین شخصیی خود به آنجا بیاید و تست کند و با قهرمانان و مربیانی ما کار کند و حداقل یک نوع آموزش از نوع نشستن، گرفتن فرمان، نوع ترمز زدن و گاز دادن پیدا کند. اگر علاقه داشت این ورزش را ادامه دهد، اگر نه حداقل یک آموزش برای ایمنی خود دیده است. این کاری است که آغاز کردهایم و در ادامه هم قصد داریم کلاس زیر نظر فدراسیون و با مدرک مربیگری و رزومه مشخص برگزار کنیم.
*برنامهتان برای کار ورزشی خودتان چیست؟
ما در سال جدید تیمی داریم که خانم صدیق که ایشان را میشناسید هم عضو آن هستند و در کلاس تیم پراید بیپی در آن مقام داریم و همینطور پراید جیتی که خانم صدیق هم حضور دارند و در آن هم دارای مقام هستیم و همینطور در 2000 جیتی که قهرمانسال شده بودیم و در سال جدید هم پس از کرونا کلاسهای جدیدتر و بالاتر با تکنولوژیهای جدیدتر سعی میکنیم سکوهای بیشتری برای ما شود.