کشتى ورزشى است کامل که از ادوار خيلى باستانى در ايران معمول بوده چنانکه از کتب و تواريخ و برخى اسناد برمى‌آيد کشتى در کشور ما بيش از هر ورزشى اهميت داشته است تا آنجا که در جنگل‌ها و نبردها پس از مبارزه با کليه آلات جنگى به کشتى مى‌پرداختند و گاه مى‌شد که سرنوشت جنگ دو لشکر با کشتى‌گيرى دو قهرمان تعيين مى‌گشت و هر کدام از پهلوانان که مغلوب مى‌شدند لشکر مقابل تسليم يا فرارى مى‌شدند و حتى تا اين اواخر هم در نمايشات بزرگ زورآزمائى پس از انجام عمليات مختلف نتيجه کار را با کشتى معين مى‌کردند.
ايرانيان به کشتى علاقه خاصى داشتند و مکرر استعداد خود را در اين ورزش آشکار نموده چنانکه در عصر حاضر هم قدرت کشتى خود را به جهانيان نشان دادند، جوانان در سايه اين ورزش نه تنها تندرستى و زيبائى کسب مى‌نمايند بلکه بسيارى از صفات بلند مردانگى در نهاد آنها پديدار مى‌گردد.
اصولاً کشتى عبارت است از رد و بدل کردن فنونى که حاصل فعاليت طرفين است و سرانجام به نفع يکى و مغلوبيت ديگرى تمام مى‌شود. اين ورزش کامل سبب طولانى شدن عمر و تقويت فکر و ايجاد حس ابتکار و بالاخره مسبب تقويت کليه قواى جسمى و روحى است به‌ويژه روح شجاعت و جوانمردى و فروتنى را در جوانان ايجاد مى‌کند.
در ايران کشتى از دير زمانى مرسوم بوده پهلوانان نامى که علاوه بر توانائى جسمانى روح‌هاى بلند و قابل ستايش نيز داشته پرورانده است، در ايام نوروز همه ساله در پايتخت کشور در حضور سلطان عصر مجالس کشتى‌گيرى به پا مى‌شده و از هر ايالت و هر شهرى پهلوانان عزام مى‌شدند و اين عده در حضور فرمانروا کشتى مى‌گرفتند و فاتح اين مسابقه‌ها پهلوان پايتخت ناميده مى‌شد و مفتخر به دريافت بازوبند و ساير عطايا مى‌گرديد و در بين توده مردم نيز احترام و مقامى به‌سزا داشت اما ايرانيان باستان بزرگ‌ترين پهلوان را جهان پهلوان مى‌گفتند ليکن از زمانى که جنگ‌آورى و کشتى‌گيرى از هم مجزا شد پهلوان پايتخت را جهان پهلوان خواندند و عنوان جهانى پهلوانى فقط مخصوص پهلوان پايتخت بوده است، ورزش کشتى از همان ادوار باستانى در ايران رايج گشت و ديرى نگذشت که اين ورزش مردانه سر رشته روح جوانان ايرانى شد.