مناطق ييلاقى و قشلاقى (سردسير و گرمسير) ايل شاه‌سون منطقهٔ ييلاقى شاه‌سون، ارتفاعات اهر و مشکين شهر و اطراف (دامنه‌هاى سبلان) و منطقهٔ قشلاق آنان بخش شرقى مغان که در حدود ۱۵۰ کيلومتر از منطقهٔ سردسير فاصله دارد و نزديک رودخانهٔ ارس (مرز ايران و شوروي) است، مى‌باشد.
سرزمين طايفه‌هاى ايل شاه‌سون، هم در ييلاق و هم در قشلاق کاملاً مشخص مى‌باشد. هنگام کوچ نخست از قيشلاخ يا منطقهٔ زمستانى به يازلاخ يا منطقهٔ بهاره (بهارگه) و سپس به بايلاخ يا منطقهٔ تابستانى مى‌روند. در برگشت پيش از استقرار در قشلاق در گوزک يا محل پائيزه، که همان اردوگاه‌هاى پيرامون قشلاق هستند، توقف مى‌کنند.
مسير بين قشلاق و ييلاق، ال يولو (ايل راه) ناميده مى‌شود معمولاً در اين مسير يورت‌هاى سنتى به نام دوشالقا دارند. مراتع ايل شاه‌سون در اصل خالصه بودند، ولى کوچ‌نشينان در مراتع دشت مغان براى خود حق علف‌چر يا اوت و در چراگاه‌هاى سبلان حق ماليکيت قائل هستند، از اين‌رو خريد و فروش و اجاره مراتع معمول و رايج است.
مالکان اين املاک در يک اردو يااوبه زندگى مى‌کنند او به در اصل واحد اداره املاک يا ير است. موقعيت توقف گاه بستگى کامل به چراگاه‌هاى پيرامون آن دارد. و ساير عوامل نيز دخيل مى‌باشند.
توقفگاه‌هاى تابستانى شامل ۴ تا ۵ آلاچيق (چادر) است که در فواصل تقريباً يک‌صد مترى يکديگر، در وسط چراگاه برپا مى‌شود، در زمستان دو يا سه گروه با يکديگر چادر مى‌زنند و با هم کوچ مى‌کنند.
اردوها بر اساس مقتضيّات دامدارى و مساحت مراتع و تعداد گله تشکيل مى‌شوند.