۱. بَچَلککُ (بچه) گَپورکان (غفور خان) صَبا (صبح) مُرتَگِن (مرده) جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۲. روى دکانا گرى گَرى پُچاّنا (لباس) جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۳. روى پنج سينى (نام شهر) گرى پاچينى جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۴. روى پنج گورُا (نام شهر) ور هِنگورا (ميخورى انگور) جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۵. گلندام (دختر) بَچَکک برتِگن (برده) گوکى (گاو) جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۶. روى زاهدانا گُرى ملّانا (ديدن ملا) جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۷. روى سروانا گرى (ديدن) بلوچان جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۸. روى بازارا گرى يک نارا جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۹. شَپِ تاريکنت کمر باريکنت جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۱۰. بلوچان واش (اصليت خوب) اَصلِنت گُرشان (عصباني) نبدن (ميشون) جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده
۱۱. بلوچ ايران‌شهر وَتِشان (خودشان) سِلّن (بدن) جَنِ چى تِلکو گل واَمم ده


اين ترانه روى کاغذ خط‌دار با جوهر آبى رنگ نوشته شده است. اين شعر همراه نت موسيقى ملى نامه شماره ۴۹۸۹ مورخ ۱۲/۳/۲۰ از جانب اداره فرهگ شهرستان بيرجند براى اداره موسيقى کشور ارسال شده و گردآورنده آقاى چهار نظم هنر آموز سرود و موسيقى بوده و اين نامه به آقاى هدايت ارجاع شده است. بالاى کليه لغات بلوچى شماره داده شده که معانى آنها به‌صورت پانويس آمده است.