بیمه چیست؟

گفته می‌شود بیمه نوعی سرمایه‌گذاری است. اما نه از آنگونه که کسی انتظار داشته باشد. پولش را پس بگیرد. و البته قمار هم نیست. یک قمار باز خطر می‌کند، در حالی‌که بیمه علیه خطر از انسان محافظت می‌کند. بیمه روشی برای تقسیم خطر با دیگران است. از دوران باستان، برخی افراد منابع مالی خود را برای کمک به کسانی‌که متحمل ضرر می‌شدند، به‌طور مشترک سرمایه‌گذاری می‌کردند. حضرت موسی به قوم اسرائیل دستور داده بود که به‌صورت دوره‌ای، مقداری از تولیدات خود را به خارجیان مقیم، پسران بی‌پدر و زنان بیوه کمک کنند (کتاب تثنیه دومین کتاب تورات) ریشهٔ بیمه به زمان تمدن بابل برمی‌گردد. تاجران تشویق می‌شدند که به کاروان‌های تجاری وام‌های کوتاه مدت بدهند و وقتی کالا به سلامت به مقصد رسید پول خود را با سود پس بگیرند. این فعالیت مشابه یکی از قوانین حقوق دریائی است که در نظام‌نامهٔ حمورابی به رسمیت شناخته شد (۲۱۰۰ سال قبل از میلاد). این قانون، عقدی به‌صورت رهن است که صاحب کشتی در مقابل گرو گذاردن کشتی و گاهی گرو گذاردن کرایهٔ قابل دریافت کشتی، میلغی دریافت می‌دارد در صورتی‌که کشتی غرق شود یا از بین برود پول طلبکار از بین می‌رود. ولی اگر کشتی به سلامت بازگشت مبلغ قرض به‌اضافهٔ سودی که نرخ آن از حد معمولی بیشتر است به طلبکار مسترد می‌گردد (تعداد دفعاتی که کشتی‌ها سالم برمی‌گشتند زیادتر بود). این مشابه روشی بود که فنیقی‌ها در تجارت دریائی خود به‌کار می‌گرفتند. رومیان باستان انجمن تدفین داشتند. به‌نوعی مانند بیمهٔ عمر، که مخارج تدفین و پرداخت مبلغی به بازماندگان عضو این انجمن را به‌عهده داشت. با گسترش شهرها و تجارت در اروپا، انجمن‌های قرون وسطائی برای حفظ اعضاء خود از زیان خطراتی مانند آتش‌سوزی و غرق شدن کشتی، آزاد کردن اسرا از دست دزدان دریائی، ترتیب مراسم تدفین در خور و شایسته و حمایت در زمان فقر و بیماری متعهد شدند. طبق شواهد، اولین قرارداد بیمه مربوط به اواسط قرن چهاردهم است. بیمهٔ دریائی در میان ملل اروپائی وابسته به تجارت دریائی، عمومیت اجرائی داشت. در لندن، قهوه‌خانهٔ لویدز محلی بود که تاجران، صاحبان کشتی و بیمه‌گران برای معاملات تجاری با هم ملاقات می‌کردند. سرمایه‌گذاران که پیشنهاد قرارداد بیمه را به دریانوردان می‌دادند، اسامی خود را در زیر ورقه‌ای می‌نوشتند و مقدار مشخصی از خطر را در مقابل مبادلهٔ مبلغ معینی (همان حق بیمه)، تقبل می‌کردند. بدین ترتیب تا آخر قرن هجدهم، لویدز به اولین شرکت بیمهٔ مدرن تبدیل شد. در سال ۱۹۶۳ ادموند هالی، ستاره‌شناس، اولین جدول مرگ‌ومیر را بر اساس قوانین آماری مرگ‌ومیر و سود تهیه کرد. این جدول در سال ۱۷۵۶ توسط ژوزف دادسون اصلاح شد. و بدین ترتیب محاسبهٔ نرخ حق بیمه برای سنین مختلف مقدور شد. در حالی‌که قبلاً برای تمام سنین یکسان محاسبه می‌شد. ●بیمه‌ٔ امروزی امروز وقتی‌که مردم خود را بیمه می‌کنند به این معنی است که کماکان خطر خود را با بیمه‌گر تقسیم می‌کنند. شرکت‌های مدرن بیمه، آماری را که نشانگر میزان ضررهای گذشته، مانند خطر آتش‌سوزی و غیره است مطالعه می‌کنند تا بتوانند میزان ضررهائی را که ممکن است در آینده به مشتریانشان تحمیل شود، حدس بزنند. شرکت‌های بیمه از وجوهی که مشتریان به آنها می‌پردازند، برای جبران خسارت اشخاص متضرر شده اقدام می‌کنند. ●آیا همه به بیمه نیاز دارند؟ واقعاً شما به بیمه نیاز دارید؟ چه نوع بیمه‌ای برای شرایط شما مناسب است؟ در برخی از کشورها داشتن انواع خاصی از بیمه‌ها اجباری است. و در برخی دیگر هم، خیلی از انواع بیمه شناخته نشده است. به‌علاوه هزینهٔ بیمه و انواع پوشش آن در کشورهای مختلف متفاوت است. اما اصل اساسی بیمه یعنی شراکت در خطر، در همه جا یکسان است. به این ترتیب صرف هزینه برای بیمه، کار عاقلانه‌ای است. حتی اگر هیچ دعوائی اقامه نشود. به نظر شما همراه داشتن یک لاستیک یدک در پشت ماشین سرمایه‌گذاری بیهوده‌ای است؟ حتی اگر هرگز از آن استفاده نشود احساس امنیتی که راننده از بودن این لاستیک در ماشین دارد، صرف هزینهٔ آن را قابل قبول می‌کند. هر چند بعضی از خسارت‌ها با پرداخت پول قابل جبران نیستند. ولی می‌توان بخشی از خسارت‌های وارده را جبران کرد. ● انواع بیمه‌نامه‌ها بیشتر بیمه‌هائی که اشخاص تهیه می‌کنند در ۵ نوع بیمهٔ کلی زیر طبقه‌بندی می‌شوند. ● بیمه مالکیت بیمه برای از بین رفتن خانه، تجارت، اتومبیل، با مالکیت‌های دیگر معمول‌ترین نوع مدیریت خطر است. بعضی از بیمه‌نامه‌های منازل، اسباب و اثاثیه را نیز پوشش می‌دهند. اگر شما این نوع بیمه‌نامه را می‌خرید حتماً از اجناس داخل خانهٔ خود فهرستی تهیه کنید. حتی اگر می‌توانید از اثاث منزل خود عکس یا فیلم ویدیوئی بگیرید. این فهرست را به همراه لیست ارزیابی یا رسید کالا در جائی مطمئن غیر از خانهٔ خود نگهداری کنید. ● بیمهٔ مسئولیت هر کس که اتومبیلی را می‌راند یا صاحب ملکی است یا تجارتی انجام می‌دهد با دیگران را در استخدام دارد، همیشه در معرض خطر بروز حادثه قرار دارد. این حادثه ممکن است به خسارت به مایملک، مصدومیت یا مرگ اشخاص دیگر منجر شود. رانندهٔ ماشین، صاحب اموال و مدیران، مسئول تعمیر اموال خسارت دیده، درمان یا حتی درد و رنج اشخاصی که حادثه برای آنها اتفاق افتاده هستند. در خیلی از کشورها، قانون راننده‌ها و صاحبان اموال را مجبور به داشتن بیمهٔ مسئولیت می‌کند تا بیمه برای پرداخت خسارت به آنها کمک کند. حتی اگر صاحب ملک، راننده، یا کارفرما مسئولیت خود را بیمه نکرده باشد او در مقابل قربانیان حادثه و خانواده‌های آنان از نظر اخلاقی و قانونی مسئول است. ●بیمه خدمات درمانی برخی از کشورها نوعی بیمه را برای سالخوردگان تأمین می‌کنند که به‌واسطهٔ آن اشخاص سالمند از مقرری و درمان کافی بهره‌مند می‌شوند. در این موارد بیمه مقدار کمی از این هزینه‌ها را به‌عهده می‌گیرد. در نتیجه اشخاص بیمه‌های دیگری را برای تکمیل این بیمه اختیار می‌کنند. در خیلی از کشورها بیمه درمانی کارگران یک شرط استخدامی است. در برخی از کشورها مانند کشور ما سازمانی وجود دارد که اشخاص را در مقابل دریافت مبلغی به‌صورت ماهانه یا سالانه با قیمت‌های پائین‌تر بیمه می‌کند. هر چند استفاده از این نوع بیمه، انتخاب نوع درمان و پزشک، معالج را محدود می‌کند.