تجزیه و تحلیل مهارت های پیچیده ورزشی

ورزش های زمینی ژیمناستیک، شامل ترکیبی از غلظها، پشتک، شیرجه‌ها، پرشها، گام های بلند، حرکات ایستا مانند ایست های فرشته‌ای است.

همه اینها نیاز دارد که مفصل ران بسیار انعطاف‌پذیر باشد، و همه عضله‌های عمل کننده روی مفصل ران قوی باشند.

پرش های آزاد  نیاز به عضله‌های پرشی قوی دارد و چرخش های زمینی  نیاز به باز کننده‌های توانمند و عضله‌های انفجاری قوی نیاز دارد (بویژه خم‌کننده‌های سطحی و عمقی انگشتان).

جهت انجام حرکت فرشته  ثابت‌کننده‌های قوی مفصل ران بویژه نزدیک‌کننده‌ها و دورکننده‌های پای حمایت کننده مورد نیاز است.

این قسمت همچنین به فعالیت تعادلی به وسیله عضله‌های پوزیشنال پا و پلانتارفلکسورها نیاز دارد.

در پای نوسان‌دار باز کننده‌های مفصل ران مهم هستند.

در نهایت ثبات تنه در یک خط مستقیم به وسیله عضله‌های راست کننده ستون فقرات انجام می‌شود.

جست و خیز و پریدن:

جست و خیز به عضله‌های مشابه با عضله‌هایی که قبلاً برای سایر پرش های ژیمناستیک شرح داده شد، نیاز دارد.

به علاوه به دلیل مراحل قبل از پرش و غلبه کردن، در این حرکات عضله‌های مشابه حمایتی و انفجاری دستها مورد نیاز است.

در حقیقت نیاز بیشتری به عضله‌های مناسب دست وجود دارد، زیرا سرعت پریدن از روی مانع و مرحله قبل از پرش، نیاز به اندام های انتهایی فوقانی را افزایش می‌دهد.

میله‌های ناهموار:

حرکات ژیمناستیک روی میله‌های ناهموار، ترکیبی از حرکات آویزان شدن روی میله افقی و حرکات حمایتی روی میله‌های پارالل است.

بنابراین عضله مورد نیاز هر دو باید توسعه یابد. عضله‌های اصلی درگیر، شامل باز کننده‌های بازو و خم‌کننده‌های دست و همچنین خم‌کننده‌ها، بازکننده‌ها، نزدیک کننده‌ها و دورکننده‌های مفصل ران است.

چوب موازنه:

حرکات چوب موازنه مبرم‌ترین و سخت‌ترین برنامه ژیمناستیک زنان است.

حرکات بر مبنای حرکات زمینی ساخته شده است.

این حرکات شامل پرش ها (حرکات چرخشی ایستادن به طرف جلو و عقب) و حرکات حمایتی و اکروباتیک است.

این حرکات نیاز به یک گام برداری فعال و توانایی پیشروی طولی روی بخشی از یک وسیله است.

حرکات چوب موازنه نه‌تنها به هماهنگی برجسته و درجه بالایی از جنبش‌پذیری نیاز دارد، بلکه به میزان مؤثر قدرت تنه و اندام های انتهایی نیازمند است.

از آنجا که اساس ایستادن و حمایت بسیار به هم نزدیک هستند، عضله‌های پوزیشنال پا، در توسعه توانایی ژیمناستیک جهت حفظ تعادل خود از اهمیت خاصی برخوردار است.

تمرینهای ویژه قدرتی:

عضله‌های پوزیشنال پا می‌تواند به وسیله راه رفتن روی انگشتان و روی لبه داخلی و خارجی پا قدرتمند شود.

وزنه‌برداری

عضلات دست:

در مرحله کشش، گرفتن قدرتمند مورد نیاز است (عضله‌های خم کننده سطحی و عمقی انگشتان، عضله‌های خم‌کننده مچی زند اعلایی و زند اسفلی) و همچنین خم‌کننده‌ها و دور کننده‌های بازو باید به طور حداکثر توسعه یابند. در حرکت تند و سریع عضله‌های باز  کننده مشترک انگشتان و باز کننده مچی زند اعلایی و زند اسفلی کوتاه و بلند نقش مهمی دارد.

باز شدن بازوان به عضله سه سر بازویی قوی نیاز دارد، در صورتی که ثبات بازو در بالا به وسیله عضله‌های ثابت کننده مربوط انجام می‌شود.

عضلات تنه:

قدرت باز کننده‌های تنه نقش مهمی در مرحله کشیدن و نگهداری وزنه در بالای سر ایفا می‌کنند.

در این مرحله آخر، این عضله‌ها با هم به همراه عضله‌های شکمی، تثبیت تنه، را به عنوان یک ستون حمایتی تضمین می‌کنند.

عضلات پا:

وزنه نه‌ تنها باید با شتاب عمودی به وسیله بازکننده‌های مفصل ران و زانو و خم‌کننده‌های مچ حرکت کند، بلکه باید در وضعیت بالای سر ثابت شود.

بنابراین ساختار عضلانی کامل اندام های انتهایی پائینی مهمترین نقش را به عنوان بلند کننده و حمایت کننده ستون مهره‌ها به عهده دارد.

فشار بی‌نهایت روی مفصل زانو در وضعیت زانوی کاملاً خمیده وارد می‌شود که قبلاً شرح داده شد.