پوتین ناتو و کشورهای غربی را گوشه رینگ گیر انداخته است

ولودمیر زلسنکی رئیس جمهور اوکراین بارها از غرب و ناتو درخواست اعلام منطقه پرواز ممنوعه در کشورش کرده است، اما این درخواست از سوی ناتو و آمریکا رد شده است و گفته می شود این اقدام به منزله جنگ جهانی سوم خواهد بود. مساله ای که نشان می دهد که چگونه پوتین غرب را بر سر دوراهی حیثیتی و زجرآور قرار داده است و با سقوط احتمالی اوکراین چگونه می تواند اوضاع به نفع پوتین تغییر کند. کارشناسان نظامی نیز در این راستا هشدار می دهند که عدم ایجاد منطقه پرواز ممنوعه چگونه می تواند شرایط را برای غرب دشوارتر کند. ریچارد. دی. هوکر. جی آر عضو ارشد شورای آتلانتیک، کارشناس امور نظامی و دفاعی، در سرمقاله شورای آتلانتیک نوشت:

دولت بایدن هشدار داده است که ایالات متحده وارد درگیری در اوکراین نخواهد شد. دلایل آن صحیح است: جنگ بین قدرت های هسته ای موضوعی راهبردی و خطرآفرین برای دهه ها بوده است. اما زمان بازنگری در این رویکرد فرا رسیده است.

اکنون واضح است که جاه طلبی ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، تحکیم کنترل روسیه بر بخش های وسیعی از اتحاد جماهیر شوروی سابق است. همانطور که در گرجستان، کریمه و دونباس موفق شد - بعید به نظر می رسد که در اوکراین موفق نشود. دیپلماسی مستمر و تحریم‌های نسبتاً خفیف سال ۲۰۱۴ به او نشان داد که غرب عزم خود را از دست داده است. اگر اوکراین سقوط کند، ناتو بدون ارتش اوکراین در کنار خود و با عمق استراتژیک بسیار کمتر با تهدید جدیدی روبرو خواهد شد.

انتخاب ساده است: ما می توانیم در حال حاضر یا بعداً با پوتین مقابله کنیم.

به همین دلیل است که سریع ترین و مؤثرترین حمایتی که ناتو می تواند به اوکراین ارائه دهد، منطقه پرواز ممنوع است تا نیروی هوایی روسیه را از بازی دور نگه دارد. پوتین که از عدم پیشرفت ارتش خود ناامید شده است، اکنون شهرها را بمباران می کند و روی شکستن اراده مردم اوکراین حساب می کند. متأسفانه، با وجود کمک های مادی ارائه شده به اوکراین، روسیه ممکن است در نهایت پیروز شود مگر اینکه غرب مداخله کند. یک منطقه پرواز ممنوع اعضای ناتو را قادر می سازد تا ارتش اوکراین را از طریق زمین و هوا تامین کنند و همچنین می تواند به اوکراین چشم انداز واقعی از موفقیت و بقا بدهد.

منتقدان بر ماهیت تشدید کننده و خطرناک چنین حرکتی تمرکز کرده اند. در واقع منطقه پرواز ممنوع به معنای سرکوب پدافند هوایی دشمن است و برخی خلبانان غربی و خدمه هواپیما از دست خواهند رفت. اما گزینه جایگزین را در نظر بگیرید: پس از بلعیدن مؤثر اوکراین - که احتمالاً مولداوی پس از آن قرار دارد - ممکن است روسیه وسوسه شود که به کشورهای بالتیک (که همه اعضای ناتو هستند) حمله کند.اتحاد ناتو چاره ای جز جنگیدن در زمین و هوا ندارد. دلیل و تفاوتش چیست؟ تا آن زمان، در مقابل سواحل بالتیک، با فضای مانور بسیار کمتر و نیروهای کمتر، و در برابر ارتش روسی که با موفقیت سرازیر و در میدان انبوه شده، قرار می گیرد.

آن جنگ، مانند این جنگ، شامل حملات به شهرها و تلفات بالای غیرنظامیان خواهد بود. پوتین هیچ ارزش اخلاقی برای از دست دادن نخواهد داشت.

تاکنون، ائتلاف در برابر درخواست ها برای ایجاد منطقه پرواز ممنوع مقاومت کرده است. اما اتحاد بی‌سابقه‌ای که اعضای آن در روزهای اخیر نشان دادند نشان می‌دهد که ممکن است در فکر تجدید نظر باشد. با شدت بالا، جنگ بزرگ به اروپا بازگشته است: نیروهای روسیه حتی به نیروگاه هسته ای زاپروژیا، بزرگترین نیروگاه در قاره حمله کرده اند، در حالی که تصاویر تکان دهنده از تلفات غیرنظامیان - و حتی حمله در نزدیکی بنای یادبود هولوکاست بابی یار در کیف – منتشر شده و این مساله در سراسر اروپا طنین انداز شده است.

دوبرابر کردن هزینه های دفاعی آلمان و تعلیق خط لوله گاز طبیعی نورد استریم ۲ نشان دهنده گسست آشکاری از صلح طلبی و احتیاط گذشته است. در همین حال، کشورهای بی طرف سنتی، سوئد، فنلاند و سوئیس همگی برای محکوم کردن تجاوز روسیه به ناتو پیوسته اند. بریتانیا و لهستان با کمک های مرگبار و همچنین فشارهای سیاسی و اقتصادی به شدت واکنش نشان داده اند و حتی مدافعان روسیه در مجارستان و جمهوری چک مسیر خود را تغییر داده اند.

اروپا بیدار شده است. اگر ناتو نتواند به رضایت یکپارچه مورد نیاز برای اقدام در منطقه پرواز ممنوع دست یابد، ائتلافی متشکل از متحدان به رهبری ایالات متحده - در حالی که تلفات غیرنظامیان و محکومیت بین‌المللی همچنان در حال افزایش است - ممکن است به اوکراین فرصت نبردی را بدهد که برای بقای امروز نیاز دارد. و از یک جنگ تلخ تر در آینده جلوگیری کند.

هراس از حمله نظامی پوتین به ناتو یا استفاده او از سلاح های هسته ای همچنان قوی است. اما در روزهای اخیر مشخص شده است که روسیه بخش قابل توجهی از موجودی مهمات و موشک های بالستیک هدایت شونده دقیق خود را خرج کرده است، در حالی که بیشتر نیروهای متعارف روسیه در داخل اوکراین متعهد هستند. ارتش روسیه به هیچ وجه چیز زیادی برای گسترش جنگ قابل توجه ندارد. در همین حال، ورود نیروهای نظامی قابل توجه ایالات متحده به جناح شرقی ناتو در حال حاضر مانعی در برابر این تهدید عمل می کند.  در حالی که امکان قدرت نمایی هسته ای پوتین وجود دارد، ثبات پایدار بازدارندگی هسته ای در طول چندین دهه باید به ما اطمینان دهد. ناتو به دلایلی یک اتحاد هسته‌ای است و رهبر روسیه می‌داند که با خطر انتقام‌جویی گسترده مواجه خواهد شد.

پوتین در طول سال ها با تبلیغ دکترین "تشدید به کاهش تنش" دستاوردهای زیادی کسب کرده است. اما اگر غرب هر بار که این کار را انجام دهد عقب نشینی کند، جهان بازنده خواهد شد.

ورود به جنگ در اوکراین انتخابی نگران کننده، دردناک و دشوار است که غرب ترجیح می دهد از آن اجتناب کند. اما امنیت اروپا که در اوایل دهه ۱۹۹۰ با دقت ایجاد شده بود، فروپاشیده است. غرب فکر می کرد که سال ۱۹۳۹ دیگر هرگز نمی تواند اتفاق بیفتد. با این حال، ما اینجا هستیم، و همانطور که کارل فون کلاوزویتس، استراتژیست نظامی پروس به ما یادآوری می کند، جنگ همه چیز را تغییر می دهد: محاسبات سیاست سرد جای خود را دارد. اصول و احترام به حاکمیت ملتها و حق مردم برای زندگی در صلح و آزادی نیز همینطور است. در جایی که منافع و اصول غرب همسو باشد، نباید از اقدام بترسد. پنجره فرصت به سرعت در حال بسته شدن است.

صداهای قدرتمند در داخل و خارج از دولت همچنان از ناتو می خواهند که در حاشیه بماند. طرفداران "اول چین" استدلال خواهند کرد که ایالات متحده قدرت مقابله با پکن و مداخله معنادار در اروپا را ندارد. راست افراطی آمریکایی که فریفته درخواست اقتدارگرایانه پوتین شده است، اعتراض خواهد کرد. دیپلمات‌ها برای دیپلماسی بیشتر، اقتصاددانان زمان بیشتری برای اجازه دادن به تحریم‌ها و مترقی‌ها برای اولویت‌های داخلی نسبت به جنگ‌های خارجی بحث خواهند کرد. پوتین به قدرت نمایی هسته ای خود ادامه خواهد داد و بسیاری مرعوب خواهند شد.

اما دقیقاً به همین دلیل است که واکنش غرب این بار باید متفاوت باشد. این به خود اجازه داده است که برای مدت طولانی بترسد. زمان کوتاه می‌شود و جایگزین اقدام، تلخ و خطرناک است. اوکراین - با وجود همه قهرمان بودن و استقامتش - ممکن است سقوط کند. غرب بر سر دوراهی ایستاده است. وقت اقدام است.