در محیط خانواده با ما رفتارهایی از سر محبت، صمیمیت ، فداکاری و گذشت می بینیم. اما همیشه هم اینگونه نیست و گاهی ما شاهد رفتار هایی از سمت جامعه کوچک خود یعنی خانواده خود هستیم که توام با کینه  توزی ، خشم، نفرت و حتی دشمنی است. و هر فرد ممکن است که این عواطف خوشایند و نا خوشایند را در کنار والدین و خواهر–برادر خود تجربه کند.

مهارت هایی که یک متخصص خانوده لازم است داشته باشد:

در روانشناسی خانواده مهارت های فراوانی مورد استفاده قرار می گیرد، از جمله سنجش خانواده ، خانواده درمانی، مشاوره، تحقیقات گسترده بر روی زوجین و ... روانشناس خانواده فردی آموزش دیده است که با افراد و گروه های خانواده برای رسیدگی به مسائل مختلف کار می کند.
این مسائل ممکن است حول یک فرد یا مسائل مربوط به پویایی خانواده و روابط متمرکز شود.  به عنوان مثال می توان به رفتارهای مشکل ساز کودکان، اختلاف نظر بین والدین در مورد تربیت فرزندان، سوء مصرف مواد یا مسائل مربوط به سلامت روان اشاره کرد.  در اصل روانشناسان خانواده در جایی دخیل هستند که مسائل یک فرد به خانواده او آسیب وارد کند.
 برای روانشناس خانواده مهم است که انگیزه ها و نیازهای افراد و همچنین درک پویایی خانواده را درک کند.  آنها باید با تمرکز روشن روی روانشناسی رشد و مشکلات سلامت روان کار کنند و به همه اعضای خانواده کمک کنند تا ساختارهای حمایتی را برای افراد آسیب دیده بهتر درک کنند و فراهم کنند.
 آنها همچنین باید از هر گونه مسائل اقتصادی یا اجتماعی که بر همه افراد در گروه خانواده تأثیر می گذارد، آگاه باشند. این نقش معمولاً بر روی گذراندن وقت با اعضای خانواده به طور جداگانه متمرکز است، اغلب مصاحبه ها و تست های روانشناختی را در صورت لزوم انجام می دهد، قبل از اینکه آنها را در یک محیط گروهی برای بحث بیشتر در مورد مسائل دور هم جمع کند.
هدف این است که اهداف را در گروه تعریف کنیم و برنامه های عملی قابل دستیابی را برای بهبود گفتگو و روابط خانوادگی آغاز کنیم.  

باور های غلط راجع به خانواده " بهنجار"

 تصویر یک خانواده به اصطلاح بهنجار عمدتا در چشم یک تماشاگر، از صافی ارزش های حرفه ای، تجربه های شخصی خانوادگی، و استاندارد های فرهنگی می گذرد.
دو باور غلط در مورد خانواده بهنجار دیدگاه خشنی را از اکثر خانواده ها ارائه داده است. یک باور بر این است که خانواده‌های سالم مشکل ندارد بر این اساس در مدل پزشکی سلامت از نظر بالینی، یعنی نداشتن مشکل متاسفانه این امر ما را در خصوص مساعدت های مثبت به کارکرد سالم در تاریکی رها می‌کند.
باور غلط دوم این است که ایده آل برای رشد سالم کودک حیاتی است. این باور یک خانواده هسته‌ای ثروتمند و سفیدپوست در ایالات متحده را در ذهن به تصویر می‌کشد که توسط یک نان آور پدر رهبری و توسط یک خانه دار مادر تمام وقت حمایت می شده است.

نقاط قوت خانواده‌هایی که توسط ناگواری ها به چالش کشیده شده اند:

در دهه های اخیر خانواده درمانگران نظام محور بیش از پیش جهت گیری نظریه و عمل را از یک الگوی مبتنی بر نارسایی به یک الگوی قدرت مدار تغییر داده اند.
چارچوب تاب آوری خانواده که بر مبنای این پیشرفت استوار است دیدگاه ما را که خانواده‌های رنج کشیده را مترادف با آسیب دیده تلقی می کنیم به فهم این که آنها چطور با ناگواری ها مبارزه می کنند تغییر می دهد.
همچنین این فرضیه غلط که صرفاً سلامت خانواده را می توان در یک مدل استواره ای ایده آل سراغ گرفت اصلاح می کند.
در عوض این رویکرد به دنبال فهم این است که چطور همه خانواده ها می توانند از ناگواری ها جان سالم به در ببرند و حتی با وجود فشارهای روانی شدید دوباره رشد کنند، این موضوع توانایی بالقوه خانواده برای بازسازی خود و بالندگی خارج از بحران و چالش را  تایید می کند.

 هدف نهایی و چگونگی حل مشکلات افراد از طریق روانشناس خانواده :

در روانشناسی خانواده ابتدا به بررسی مشکلات وموانع موجود پرداخته می شود و با تک تک افراد عضو خانواده به صورت گروهی و فردی مشاوره صورت می گیرد.
 و پس از آن که به طور کامل مشکلات شناسایی شدند فرد متخصص با استفاده از تحقیقات سایر حوزه ها و حوزه های مرتبط به روانشناسی خانواده جهت حل مشکلات اقدام می کند. هدف نهایی روانشناس خانواده کمک به خانواده ها برای درک بهتر مسائل، بحث در مورد آنها و بهبود ارتباطات درون خانواده است.
هدف این است که آنها بتوانند با مسائل جاری خود در خانه، با گفتگوی باز و صادقانه بهبودیافته، برخورد کنند. روانشناسان خانواده روابط قوی با افراد و خانواده ها ایجاد می کنند تا به تقویت روابط درون آن گروه خانواده کمک کنند.
روانشناسان خانواده همچنین با ارزیابی مداوم شیوه‌ها، تکنیک‌ها و درمان‌ها برای اطمینان از بهترین عملکرد و توسعه مداخلات جدید و مؤثرتر مشارکت خواهند داشت.

برای تبدیل شدن به یک روانشناس خانواده چه چیزی لازم است؟

نگرش و خوش بینی مثبت:

 روانشناسان خانواده این پتانسیل را دارند که از گذراندن بیشتر وقت خود در کنار افرادی که در وضعیت عاطفی منفی هستند فرسوده شوند.  مهم است که بتوانید کار را در محل کار ترک کنید و مثبت بمانید.

همدلی:

یکی از مهارت هایی که یک روانشناس خانواده باید داشته باشد این است که بتواند بفهمد مراجع از کجا آمده است و ارتباطی که او می فهمد را بیان کند.  مهم این است که بتوانیم همدل باشیم.

 علاقه به یادگیری:

 یک روانشناس خوب در مورد آخرین شیوه های درمانی آگاه خواهد بود تا به بهترین نحو به مشتریان خود کمک کند.  تمایل به یادگیری از سایر تمرین‌کنندگان نیز می‌تواند مهارت خوبی باشد.

وقف:

 بسیاری از مراجعینی که از افسردگی رنج می برند علائمی را در یک دوره زمانی قابل توجه نشان می دهند.  این ممکن است نیاز به روانشناس داشته باشد که در طی جلسات متعدد با یک مراجع ارتباط کاری خود را حفظ کند.  مصمم بودن در مواجهه با پیشرفت آهسته هم به مراجع و هم به درمانگر کمک می کند.

گوش دادن فعال:

 شنیدن آنچه مراجع می گوید و نمی گوید برای شناخت راه های کمک به فرد مهم است.  مراجع باید همیشه احساس کند که به او گوش داده و شنیده می شود.
 این ممکن است به روانشناس نیاز داشته باشد که یادداشت نویسی را متوقف کند تا مطمئن شود که توجه کامل خود را بمراجع معطوف می کند.

تعیین مرزها:

 در تمام محیط های درمانی، باید مرزهایی بین مراجع و درمانگر تعیین شود تا اطمینان حاصل شود که همه تعاملات اخلاقی هستند.  اگر مراجع از مرزها عبور می کند، صادقانه و صریح بودن با مراجع نیاز به ارتباط شفاف دارد.
مرکز مشاوره و روان شناسی خانه شیرین به واقع همانند یک پروژه بسیار وسیعی است که شاید با صراحت بتوان اعلام کرد که گستردگی آن در زمینه خدمات روانشناسی پایانی ندارد و این گستردگی در واقع انگیزه برای مجموعه خانه شیرین به حساب می‌آید. مراکز روانشناسی می‌تواند تولید خدمات کنند و تا آنجا که ممکن است گام‌های مثبت به جهت ارتقای سطح آگاهی افراد جامعه و دسترسی آسان تر و خدمات روان شناسی بردارند.