حال نامساعد هندبال بانوان

وقتی صحبت از ورزش بانوان می‌شود بیشترین تمرکز و ذهن‌ها معطوف به به موضوع عدم حمایت بانوان در امر ورزش می‌گردد. موضوع کلیشه ای و تکراری که متاسفانه هیچ وقت برطرف نشده است. اما بردها و افتخارآفرینی‌های بانوان ما در امر ورزش و بالا رفتن پرچم سه رنگ کشورمان در اقصی نقاط جهان، باعث شده تا گاها این مشکلات را به دست فراموشی بسپاریم. این بار به سراغ یک ورزشکار با اخلاق و حرفه ای در رشته هندبال رفته ایم که هم در دوران بازیگری خود و هم مربی گری و در نهایت پست مدیریت کارنامه موفق و قابل قبولی را ارائه داده است. نعیمه خجسته بانوی اصالتا لرزبان مهمان کافه مصاحبه بودند. گفت وگو با وی تقدیمتان می‌گردد:

نگاهی مختصر به بیوگرافی نعیمه خجسته
باسلام عرض ادب و احترام ، نعیمه خجسته هستم متولد تهران اما با افتخار اصالتا از استان لرستان شهرستان خرم آباد می‌باشم، تحصیلات خود را در رشته تربیت بدنی و در مقطع کارشناسی به پایان رساندم و‌ فعالیت مربیگری خود را با گرفتن کارت مربیگری درجه یک داوری و درجه سه بدنسازی به خصوص در رشته هندبال کلاس c به سرانجام رساندم.
دوست داشتم فوتبالیست شوم اما شرایط محیا نشد
از دوران کودکی علاقه ی شدید به ورزش داشتم و جالب است بدانید تنها درسی که از دوره ی ابتدایی تا انتهای دبیرستان نمره بیست رو می گرفتم درس ورزش بود و از همان ابتدا عاشق رشته ی فوتبال بودم و در آن دوران سعی می کردم که تمام بازی های تیم ها رو ببینم و پیگیری کنم و تیم محبوبم پرسپولیس بود و تمام بازی های پرسپولیس رو‌ دنبال می کردم .با باختش اشک می ریختم و با بردش خوشحال می‌شدم، در تیم های خارجی هم طرفدار منچستر یونایتد بودم و در جام جهانی طرفدار برزیل تا اینکه در دوران دبیرستان اعلام کردن باید حتما در یک رشته ی ورزشی برای مسابقات ناحیه شرکت کنیم و من چون خیلی فعال و اکتیو بودم و ورزشم بسیار عالی بود مجبور بودم حتما شرکت کنم از اونجایی که خیلی دلم می خواست فوتبال رو انتخاب کنم اما در آن دوره سال ۷۷ اصلا خیلی نهادینه نشده بود و چون من خیلی ورزشهای هیجانی و قدرتی خیلی دوست داشتم یکی از دوستانم که سال آخر دبیرستان بودند به من پیشنهاد دادند رشته هیجانی هندبال را دنبال کنم. برای اولین بار این رشته را از دوران دبیرستان شروع کردم و تا به امروز همچنان در شوق این رشته غرق شده ام که خداروشکر توانستم با تلاش و کوشش تا تیم ملی هم راه پیدا کنم.
بخشی از افتخارات من
در سال 78 برای اولین بار به اردوی تیم ملی نوجوانان هندبال دعوت شدم و تا سال 89 به صورت حرفه ای بازی کردم، نزدیک به پنج سال برای استان لرستان توپ زدم و از سال 83 به تهران آمدم و اولین بار با تیم ییام مخابرات تهران، بازی را در پایتخت شروع کردم که تیم ما در لیگ، مقام اول را کسب کرد.در تیم ثامن الحجج در سبزوار بازی کردم و اواخر هم در هیات استان تهران کار بازی را به پایان رساندم. سال 94 به عنوان سرپرست تیم ملی به مسابقات قهرمانی آسیا در کشور قزاقزستان رفتیم و رتبه پنجم را به دست آوردیم، در مورد مربی گری هم اولین بار در استان لرستان با تیم نوجوانان کارم را شروع کردم که یادم است مقام سوم را کسب کردیم. اواخر سال 89 بود که به عنوان نائب رئییس هندبال در استان لرستان منصوب شدم و تا سال 97 در راستای تحقق بخشیدن برای پیشرفت بانوان در استان خودم از هیچ کوششی دریغ نکردم که زیاد نمی‌خواهم به آن‌ها بپردازم فقط می‌توانم بگویم که خیلی خوشحالم که توانستم این رشته را در استانم گسترش بدهم.
قشنگترین‌ بردم مربوط به دوران مربی گری ام است
قشنگترین بردی که داشتیم در زمان مربیگریم در مقابل تیم اصفهان بود که این بازی‌ در استان چهارمحال بختیاری شهرکرد برگزار شد که با برد تیم نوجوانانم درمقابل آن تیم، رتبه سومی کشوری را کسب کردیم. بدترین باخت نداشتیم چون همیشه با تلاش و بازی معقول بازی را واگذار کردیم اما سال ۸۳ بازی مقابل اصفهان بود که متاسفانه بازی را در نیم دوم با اختلاف چهار گل واگذار کردیم و بهترین گلی رو که زدم در شهر یزد مقابل تیم اصفهان بود که با یک حرکت تکنیکی گلی که زدم برای اردوی تیم ملی انتخاب شدم.
علاقه، تلاش وپشتکار و هدفمند بودن رموز موفقیت من
می توانم بگویم رمز موفقیت بنده اول عشق و علاقه به ورزش و سپس ‌پشتکار و تلاش و تلاش و تلاش
بوده است. به اعتقاد من وقتی انگیزه و هدف سر لوحه ی هر کاری باشد در هر رشته ای که باشیم می‌توانیم با اقتدار آن ورزش را ادامه دهیم.
اگر زمان به عقب بر می‌گشت سمت هندبال نمی‌رفتم
اگر می‌توانستم به گذشته بر گردم هیچ وقت هندبال را به عنوان رشته اصلی خودم انتخاب نمی‌کردم و سعی می‌کردم به رشته انفرادی مثل ووشو یا تکواندو گرایش پیدا کنم و در ورزش‌های توپی هم به سمت رشته مورد علاقه ام فوتبال می‌رفتم.
اگر به بانوان ایرانی اعتماد کنند شاید بیشترین مدال اذعان بانوان شود.
به عنوان کسی که حداقل به مدت ده سال به صورت حرفه ای ورزش کرده است و هشت سال کار مدیریتی انجام داده بگویم که حال ورزش بانوان ما اصلا خوب نیست تا جایی که بنده اطلاع دارم تمام رشته های ورزشی از کمبودها، بی مهری ها، بی توجهی ها صحبت می کنند و همیشه به خودم می گفتم اگر من در یک کشور دیگر بودم و آن بازی ها را برای تیم دیگری جز ایران انجام می دادم حداقل حقوق و مزایای مدیریتی بنده را با احترام بهم پرداخت می کردند حق زحمات یک سال تلاشم را پرداخت می‌کردند در صورتی که اگر به بانوان ایرانی اعتماد کنند شاید بیشترین مدال اذعان بانوان شود.
مسئولین مربوطه نگاهشان را به ورزش بانوان تغییر دهند
مشکلات ورزش بانوان آنقدر زیاد هست که اگر بخواهم بگویم آنقدر باید بنویسم که تمام صفحات روزنامه پر شود اما به همین بسنده می‌کنم و لب به سخن نمی‌گشایم. تنها خواهش و توصیه من این است که مسئولین مربوطه نگاهشان را به ورزش بانوان تغییر دهند و با اعتماد به این قشر از جامعه انشاالله در آینده نزدیک شاهد مدال‌های خوشرنگ در کشور و سطح بین الملل باشند. بنده در دوران ورزشیم فقط و فقط در بازی ها آن هم مقداری ناچیز از تیم دانشگاه آزاد گرفتم و هیچ وقت هیچ کدام از تیمهایی که برایشان توپ زدم پولی دریافت نکردم چون کسی نبود که رسیدگی کند و زمان نایب رئیس شدن در لرستان باز هم پولی دریافت نکردم و فقط از جیب خرج کردم و تمام زحماتم رو نادیده گرفتند.
اگر واقعا بوجه نیست چرا اصلا ورزش بانوان تشکیل می‌دهید؟
در کجای دنیا یک ورزشکار بدون پول فعالیت دارد؟ آن هم در سطح سوپر لیگ ؟ کدوم خانوم مسئول را پیدا می‌کنید که بدون حقوق فعالیت نماید؟ مگر می‌شود مربی دستمزد نگیرد، نایب رئیس هیچ پولی بهش تعلق نگیرد؟ سوال من اینجا است اگر واقعا بوجه نیست چرا اصلا ورزش بانوان تشکیل می‌دهید؟ توقع ما این است که وزیر محترم ورزش و جوانان لااقل ورود پیدا کند و این مشکلات را بررسی و رسیدگی نمایند.
نقش رسانه در بازتاب رشته هندبال نقش کلیدی است
در حال حاضر رشته ی هندبال به نظر من در آن جایگاهی که باید باشد هنوز قرار نگرفته است که دختران و پسران کشور خیلی مشتاقانه به آن نگاه کنند. باید فدراسیون بیشتر بازتاب این رشته ی هیجانی رو به نمایش بگذارد و این فرهنگسازی از طریق رسانه از جمله تلویزیون امکان پذیر است که بسیار در بازتاب و دیده شدن این رشته نقش کلیدی است.اما متاسفانه آنقدر که به ورزش فوتبال و برخی از رشته‌ها پرداخته شده به رشته هندبال انقدر پرداخته نشده است وهمین عامل باعث ‌شده که کمتر کسی رشته ی هندبال را با علاقه دنبال کند.
حال هندبال بانوان مساعد نیست
در زمینه بانوان باید بگویم که اصلا اوضاع خوب نیست. حال هندبال بانوان مساعد نیست چرا که هیچ وقت در سطح آسیا نتوانستیم حرفی برای گفتن داشته باشیم و این مشکل در طراحی و برنامه ریزی در اردوهای تیم ملی دارد که به صورت حرفه ای به آن نگاه نمی‌کنیم. در حال حاضر هم که ویروس کرونا در کشور موج می زند به طور کل رشته هندبال از دید رسانه ها خارج شده است و من جا دارد در این مصاحبه از شما و رسانه ی خوبتان تشکر کنم که چنین فرصتی را به بنده دادید که کمی از رشته ی هندبال، این ورزش هیجان و سراسر شوق صحبت کنم.
کمی توجه از سمت مسئولین برای ما کافی است
ایران کشورم بسیار از همه لحاظ خوب و عالی هست و من می توانم به جرات بگویم بانوان کشور کمی به خودشان ایمان داشته باشند و البته علاقه و‌عشق به ورزش داشته باشند می توانند در هر رشته ای که در آن توانمند هستند پیشرفت کنند و برای کشور افتخارآفرینی داشته باشند، باز تاکید می کنم از مسئولین که بیشتر به بانوان سرزمینم ایران کمی توجه خاص نشان بدهند و اجازه دهند که با پشتکاری که بانوان ورزشکار از خود به نمایش میگذارند به موفقیتهای بالایی دست پیدا کنند که فقط کمی توجه و اهمیت در این خصوص لازم دارند.
صحبت پایانی...
در آخر اول تشکر می کنم از جناب آقای کوماهی، خبرنگار توانمند که این فرصت رو به بنده دادند که کمی از مشکلات ورزش بانوان صحبت کنم و رشته ی بسیار مهیج هندبال را برای عزیزان بیان کنم. و جا دارد که از مادر عزیزم که همیشه حامی و همراه بنده بودن تشکر کنم و دستانشون رو ببوسم و همچنین پدر زحمتکشم و از دوست عزیزم خانوم مهری میرزاوند تشکر کنم که در طول مدیریت بنده در لرستان پشت بنده بودند و کنار هم برای ورزش بانوان تلاش کردیم.امیدوارم روزی فرا برسد که حال دل همه ی مردم عزیز کشور خوب باشد و همگی سلامت و شاد کنار هم وعزیزانشان باشند و هر چه زودتر این ویروس کرونا از کشورعزیزم ایران دور بماند. آمین. /خبریجات