افشای پشت‌ پرده تصمیمات نمایندگان مجلس

در این گزارش آمده است: « وظیفه هیئت‌رئیسه این است که مسیر را جوری تنظیم کند که آن چیزی که درست است، اتفاق بیفتد. ممکن است 10 پیشنهاد بیاید، ولی هیئت‌رئیسه به پیشنهادی که فکر می‌کند درست است، عمل می‌کند»؛ اینها دفاعیات یا در حقیقت عذر بدتر از گناه، سیاهکلی در برابر انتقادها به سخنان پنهانی او و همکارانش برای جهت‌دهی به تصمیمات جلسه کمیسیون طرح صیانت است. ماجرا به بازبودن میکروفن این نماینده در جلسه آخر کمیسیون‌ مشترک بررسی طرح صیانت از کاربران فضای مجازی بازمی‌گردد. میکروفنی که قرار نبود روشن باشد، اما باز مانده بود، زوایای پنهانی از نحوه عملکرد نمایندگان موافق طرح مسدودسازی اینترنت را برای اجرائی‌کردن نظرات خود در جلسه کمیسیون صیانت هویدا کرد.

لطف‌الله سیاهکلی، سخنگوی کمیسیون مشترک صیانت، در جلسه آخر این کمیسیون که در کنار موافقان طرح در تلاش بود طرح به مرکز پژوهش‌ها برگشت نخورد، با این تصور که میکروفن‌های مجلس خاموش است، خطاب به رضا تقی‌پور، رئیس کمیسیون، نحوه به‌رأی‌گذاشتن پیشنهادها را به‌گونه‌ای طراحی می‌کند که پیشنهاد مدنظرشان رأی بالاتری بیاورد. او در این بخش از جلسه می‌گوید: «اول (طرح) دومی را (رأی) بگیریم که رأی نمیاره... اولی را اول بگیری قروقمیش میان. دقت کردی چی شد؟ اولی را بگیری رأی نیاره، دومی میاره. چون دو پیشنهاد بیشتر نیست». تقی‌پور که ظاهرا ایده‌ای درباره این پیشنهاد ندارد، از سیاهکلی می‌پرسد: «الان اولی برامون بهتره یا دومی؟». بخشی از این رکورد صدای مهرداد ویس‌کرمی، دبیر کمیسیون صیانت است که می‌گوید: «این (اولی) خوبه. ما دیگه حرف از ۱۴۲ نمی‌زنیم. در سطح خودمون».

منظور ویس‌کرمی عدم به‌رأی‌گذاشتن پیشنهادی مبنی بر استفاده از ماده ۱۴۲ آیین‌نامه مجلس است. او می‌گوید این پیشنهاد اصلا نباید به رأی گذاشته شود. این آیین‌نامه در واقع به مجلس این اجازه را می‌داد که مهلت بررسی طرح تمدید شود و از سوی دیگر این کمیسیون را موظف می‌کرد از نظر همه صاحب‌نظران ازجمله نمایندگان فعلی، نمایندگان ادوار، کارشناسان، دانشگاه‌ها، مراکز علمی-پژوهشی، دولت، بخش خصوصی، شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام، هیئت عالی نظارت بر حسن اجرای سیاست‌های کلی نظام و مجموعه‌ها و نهادهای دیگر در بررسی طرح استفاده کند. با مدیریت جلسه از سوی اعضای هیئت‌رئیسه کمیسیون، این پیشنهاد از دور خارج شد و عملا طرح به جای به شور گذاشته‌شدن در بین صاحب‌نظران، برای بررسی به مرکز پژوهش‌های مجلس عودت داده شد.

اینکه طرح در مرکز پژوهش‌ها با چه تغییراتی بازگردد مشخص نیست، اما همین که فرصت کار کارشناسی فراهم شده، یک گام به جلو است؛ البته اگر موافقان اندک این طرح غیرکارشناسی و ابتدایی، اجازه ورود نظرات کارشناسی مغایر با خواستشان را در متن نهایی در مدت محدود فعلی بدهند. در این بین، افشای فایل صوتی و مهندسی تصمیمات برای نمایندگان مجلس برای بی‌تأثیرکردن نظرات مخالفان طرح محدودسازی اینترنت، انتقادهای گسترده‌ای با خود به همراه داشته است و لطف‌الله سیاهکلی در گفت‌وگویی که با رویداد ۲۴ انجام داده، در دفاع از خود گفته است: آن روز دو پیشنهاد مطرح بود. اولین پیشنهاد این بود که طرح به مرکز پژوهش‌های مجلس ارسال شود. علت ارسال طرح به مرکز پژوهش‌های مجلس این بود که پیشنهاد دولت درباره این طرح موجب تغییراتی در کلیات و جزئیات طرح مذکور می‌شد و با توجه به اینکه هدف ما این است که نظرات دولت درباره این طرح نیز مدنظر قرار گیرد، آن را به مرکز پژوهش‌ها ارجاع دادیم تا تغییرات لازم روی طرح را در مدت ۱۰ روز اعمال کند. او در رابطه با شائبه جهت‌دهی به آرای نمایندگان مخالف پیشنهاد نیز گفته است: این جزء وظایف هیئت‌رئیسه است. وقتی می‌گوییم شفاف‌سازی یعنی همین. خود شما فکر می‌کنید اگر این طرح به کمیته‌ها می‌رفت بهتر بود یا مرکز پژوهش‌ها؟ این جزء وظایف هیئت‌رئیسه است. هیئت‌رئیسه به ترتیب تنظیم می‌کند و ارائه می‌دهد و نماینده‌ها هم رأی می‌دهند.

آنچه از دفاعیات سیاهکلی مشخص است، این است که روند رأی‌گیری یا حتی مطرح‌کردن پیشنهادها به سمتی که هیئت‌رئیسه کمیسیون مشترک صلاح دانسته است حرکت کرده و نمایندگان مخالف این طرح در اقلیتی قرار داشته‌اند که مجبور به تن‌دادن به خواست اکثریت موافق بوده‌اند. موافقانی که به صراحت می‌گویند «اولی برای ما بهتر است یا دومی». اینجا دیگر منافع عمومی مردم و کشور مطرح نیست؛ هر آنچه هست خواست و منافع قانون‌گذارانی است که در خفا تصمیمات خود را نهایی می‌کنند و از بدشانسی این بار میکروفن باز بود و اسرار مگوی آنها هویدا شده است.