تقويت مشاهده
مسأله ديدن و درست ديدن در نوشتن نقش فوقالعادهاى دارد. بديننظر با استفاده از فنون روانشناسى بايد توان مشاهده افراد را بالاتر برد. کارى کنيم که او با دقت ببيند و درست نگاه کند، مخصوصاً کلمات و چرخش حروف را درستتر ببيند و زير و بم آنها را ارزيابى کند.
همچنين ضرورى است چشم او سالم باشد و در صورت لزوم از عينک استفاده کند تا بتواند دريابد که کدام حرف در کدام قسمت باريکتر و يا درشتتر است. نوشتن کلمه به کلمه و ملاحظه جزئيات و نکات ريز آن در زيبانويسى مؤثر است.
تقويت حافظه
کودک براى نوشتن، مخصوصاً نوشتن ديکته يا املاء، ناگزير بايد کلمات را بياد آورد و آنها را در ذهن تصوير کند. داشتن تصوير بصرى از اشياء و تجسم آن در ذهن خود مددى براى درست نوشتن است.
او بايد درست بشنود و آنچه را که شنيده و ياد گرفته در ذهن نگهدارد و در مواردى ضرورى از آن استفاده کند و به کار گيرد و اين کارى مهم است و تقويت حافظه در اين رابطه بسيار مهم است. حتى گاهى لازم است طفل را واداريم که چشمان خود را ببندد و با انگشت روى تخته يا زمين کلمهاى را بنويسد.
درست نشستن
بهنگام نوشتن درست نشستن و نوع ميزى که از آن استفاده مىکند در نگارش اثر دارد. اگر روى زمين مىنشيند نوشتنى بايد بگونهاى دور و به رويش قرار گيرد که حدود ۳۰ سانتىمتر با صورتش فاصله داشته باشد. او ناگزير نباشد روى کاغذ نوشتنى دمرو بيفتد.
اگر روى نيمکت يا صندلى مىنشيند پاهاى کودک بايد به زمين قرار گيرد، هر دو دست او روى ميز باشد، با دستى بنويسد و با دست ديگرى کاغذ را نگاه دارد. ميز او راحت و بىحرکت باشد، سر و صدا راه نيندازد، ارتفاع ميزا با قد او مناسب باشد طورى که سينه او از سطح ميز بالاتر باشد. پايهها ثابت ولى بىتحرک باشند. و کودک روى نيمکت بصورت عمود و قائم بنشيند و قوز نکند.
کنترل نوشتن
در نوشتن بخصوص از روزها و ماههاى اول ضرورى است کارها زيرنظر مربى و تحت کنترل و نظارت او باشد. او حرف يا کلمهاى را بنويسد و مربّى اشکالات آن را رفع کند و کودک دوباره و سهباره بنويسد تا مهارت يابد.
همچنين در ضمن نوشتن تنظيم خط و نوشتن بايد باشد و کودک را بايد وادار کرد که فاصله خطوط را تنظيم کند و هم فاصله خود را با کاغذ و قلم ميزان کند. و اشتباهى در اين زمينه رخ ندهد. ترکيب بينائى - حرکتى در اين زمينه مهم است و آموزشى که مىدهيم بايد بين اين مسائل رابطهاى ايجاد کند.
تقويت روحى
شادى در نوشتن که ناشى از خواست شديد است در اين زمينه مؤثر است. بايد موجباتى پديدآورد که کودک از نوشتن احساس لذت کند و بخواهد خوب و زيبا بنويسد. تشويق کودک به اين مسأله و تعيين جوايز براى خوشنويسى و القاء اين نکته که خط خوب هنرى ارزنده و مايه رشد است در اين جنبه بسيار مؤثر است.
همچنين بجاى اينکه کودک را در بدنويسى سرزنش و ملامت کنيم مىتوانيم کارى کنيم که او احساس سربلندى و افتخار کند. مثلاً به او بگوئيم که خط تو نسبت به ديروز بهتر شده و تو امروز بهتر از هفته قبل مىنويسي. گاهى در مدرسه خط او را به تابلوى اعلانات نصب کنيد تا از اين بابت احساس شادابى و غرور مىکند.