طرفين ضمن استقبال از مذاکرات هند و پاکستان در مورد مناقشه کشمير خواستار حل و فصل اين مسئله رد چارچوب قطع‌نامه‌هاى سازمان ملل شدند.


در اين بيانيه رئيس جمهورى اسلامى ايران و نخست وزير پاکستان برلزوم تلاش دو کشور جهت وحدت بيشتر امت اسلامى و گسترش هماهنگى مذهبى بين دو کشور تأکيد کردند.


همچنين دو کشور برلزوم همکارى در جهت مبارزه با قاچاق مواد مخدر تأکيد نموده و موافقت‌ خود را در زمينه ملاقات وزراى کشور ايران و پاکستان در اسلام‌آباد براى هماهنگى بيشتر در اين زمينه اعلام کردند.


در اوايل سال ۱۹۹۴ (۱۳۷۲) آصف احمد على وزير امور خارجه پاکستان براى شرکت در اجلاس وزيران خارجهٔ اکو به تهران آمد.


در اوايل همين سال اولين مانور مشترک ايران و پاکستان تحت عنوان ذنوالفقار در آب‌هاى ساحلى بندر کراچى پاکستان انجام شد. اين مانور در چهار مرحله طى ده روز در منطقه‌اى به وسعت چهار هزار مايل مربع انجام گرفت.


در اوايل سال ۱۹۹۴ نشست سه جانبه‌اى بين ايران و پاکستان و نماينده‌اى از بخش مبارزه با مواد مخدر سازمان ملل متحد جهت تصويب يک تفاهم‌نامه مشترک در زمينه مبارزه با مواد مخدر در تهران برگزار شد.


در ديدار حجت‌الاسلام ناطق نورى رئيس مجلس از پاکستان در آوريل ۱۹۹۴ (۲۴ فروردين ۱۳۷۳) با مقام‌هاى پاکستانى در خصوص احداث پالايشگاه، احداث خط لوله‌ گاز، تداوم خط آهن بافق- بندر عباس - زاهدان به پاکستان همکارى‌هاى نفت و گاز، همکارى در اکو و مسائل منطقه‌ و مسئله بوسنى مذاکره شد. پيشنهاد ايران براى تشکيل بين‌المجالس کشورهاى اسلامى و جلسات مشرک نمايندگان مجالس کشورهاى عضو اکو مطرح شد.


در سپتامبر ۱۹۹۴ (شهريور ۱۳۷۳) وزير امور خارجه ايران در اجلاس فوق‌العاده وزراى خارجه کشورهاى عضو سازمان کنفرانس اسلامى در اسلام آباد شرکت نمود.


رئيس جمهور پاکستان فاروق احمدخان لغارى در ۱۹۹۴ (شهريور ۱۳۷۳) از ايران ديدار کرد. در اين ديدار در مورد مسائل منطقه‌اى و بين‌المللى مذاکره شد و طرفين يک يادداشت تفاهم در مورد همکارى‌هاى تجاري، انتقادى انرژى و ساخت پالايشگاه به امضاء رساندند. رئيس جمهور ايران نيز در ۱۹۹۵ (اسفند ۱۳۷۳) به منظور شرکت در اجلاس سران کشورهاى اکو به اسلام‌آباد رفت.


سفر رئيس جمهور ايران به هند در ۱۹۹۵ (فروردين ۱۳۷۴) بازتاب وسيعى در پاکستان داشت ولى رئيس جمهور در مصاحبه‌اى در هند آمادگى ايران را براى ميانجى‌گرى در بحران کشمير اعلام نمود.


در اوايل مه ۱۹۹۵ (ارديبهشت ۱۳۷۴) وزير خارجه پاکستان در گفتگوى تلفنى با وزير خارجه ايران تأسف و نگرانى خود ار نسبت به موضع کلينتون عليه ايران (تحريم ايران از طرف آمريکا) را اعلام نمود و بر آمادگى کشورش براى هرگونه همکارى با دولت و ملت مسلمان ايران تأکيد کرد.


دومين مانور مشترک دريائى ايران و پاکستان در ژوئيه ۱۹۹۵ (مرداد ۱۳۷۴) برگزار شد.


در ۶ نوامبر۱۹۹۵ (۱۵ آبان ۱۳۷۴) نخست وزير پاکستان در سفر ايران، با رئيس جمهور مذاکره نمود و ضمن سخنرانى در مجلس شوراى اسلامي، مواضع پاکستان را در قبال بحران‌هاى مختلف منطقه‌اى و بين‌المللى تشريح کرد.


در پايان ديدار بوتر از تهران دو کشور بيانيه مشترکى را منتشر کردند. در اين بيانيه بر پيوندهاى تاريخى و مذهبي، سياسى بين دو کشور به عنوان پايه و اساسى مستحکم براى تقويت تاريخى و مذهبي، سياسى دو کشور به عنوان پايه و اساسى مستحکم براى تقويت و گسترش هرچه بيشتر همکارى‌هاى دو جانبه تأکيد کردند. همچنين بر افزايش همکارى در مبارزه با قاچاق مواد‌مخدر، توسعه ارتباطات تجارى و اقتصادى متقابل با آسياى مرکزى و گسترش همکارى اقتصادى منطقه‌اى به عنوان يک عامل اصلى جهت تحکيم صلح و ثبات منطقه‌اى تأکيد کردند. در اين ديدار مسائل جهانى را نيز مورد بررسى قرار دادند. همچنين خواستار انجام اصلاحات در شوراى امنيت سازمان ملل شده و در اين خصوص بر اهميت افزايش تعداد اعضاء اين شورا را براساس اصول تساوى حاکميت کشورها و توزيع عادلانه جغرافيائى تأکيد کردند.


در پايان اين ديدار پنج يادداشت تفاهم همکارى در زمينه‌هاى اقتصادي، حمل و نقل، سرمايه‌گذارى مشترک و ورزش بانوان ميان مقام‌هاى دو کشور به امضاء رسيد.


به دنبال فشار سناتورهاى پاکستانى سرانجام آصف احمد على وزير امور خارجه پاکستان در دسامبر سال ۱۹۹۵ طرح تازه واشنگتن مبنى بر اختصاص دادن بودجه براى خراب‌کارى عليه ايران را دخالت آشکار در امور داخلى يک کشور مستقل و ناديده گرفتن اصول اساسى حاکم در روابط بين کشورها عنوان کرد.


۳۳ نمايندهٔ مجلس سناى پاکستان در دونامه جداگانه به دبيران کل سازمان ملل و سازمان کنفرانس اسلامى از آنها خواستند تا طرح مصوب کنگره آمريکا عليه ايران را مورد توجه جدى قرار دهند.


وزير امور خارجه ايران دراوايل سال ۱۹۹۶ از پاکستان ديدار نمود. اجلاس سه جانبه ايران، افغانستان و پاکستان براى مشورت در مورد مسائل جارى افغانستان در فوريه ۱۹۹۶ (۲۸ بهمن ۱۳۷۴) تشکيل شد.


در ۱۷ ژوئيه ۱۹۹۶ (۲۷ تير ۱۳۷۵) يوسف رضا گيلانى رئيس مجلس ملى پاکستان به ايران آمد. وى در اين سفر با رئيس مجلس، رئيس جمهور و وزير امور خارجه ايران ديدار داشت. در اين ديدار ايران پيشنهاد نمود براى حل اختلافات دهلى‌نو و اسلام‌آباد بر سر مسئله کشمير ميانجى‌گرى نمايد و پاکستان از اين پيشنهاد استقبال نمود. از جمله مسائل ديگر که در يان ديدار مورد بحث و بررسى قرار گرفت پيگيرى مسئله تشکيل بين‌المجالس کشورهاى اسلامى و عضو اکو و تسريع در تشکيل گروه دوستى پارلمانى ايران و پاکستان بود.