پاکستان از ابتداى تأسيس در اوت ۱۹۴۷ تاکنون به عنوان يکى از کشورهاى کمک گيرنده از خارج بوده است. اين کمک‌ها به شکل‌هاى مختلفى ارائه مى‌گردد که وام، کمک‌هاى بلاعوض، کمک‌هاى جنسى و غذائي، انساني، ماشين آلات و امثال آن را شامل مى‌گردد. در ميان منابع کمک دهنده به پاکستان، کنسرسيوم کمک به پاکستان اهميت زيادى دارد و سپس ساير کشورها و منابع خارج از کنسرسيوم در رديف‌هاى بعدى قرار دارند.


در ۱۹۶۰ کنسرسيوم تشکيل شده و در حدود ۸۱-۷۳ درصد از کل کمک‌هاى خارجى به پاکستان را پرداخت کرده است. کنسرسيوم شامل ۲۱ کشور و سازمان مالى و اقتصادى مى‌باشد. از ميان کشورهاى عضو کنسرسيوم مى‌توان به فرانسه، آمريکا، ايتاليا، کانادا، ژاپن، نروژ، سوئد، انگلستان و هلند و از ميان سازمان‌هاى مالى و اقتصادى مى‌توان به جامعه اقتصادى اروپا، برنامه جهانى غذا، سازمان کمک‌هاى اضطرارى آمريکا اشاره کرد. کنسرسيوم هر ساله در فرانسه تشکيل جلسه داده و کمک‌هاى مالى مختلفى را براى پاکستان تصويب مى‌نمايد. کمک‌هاى کنسرسيوم اهميت بسيارى نزد مقامات پاکستانى داشته و هر سال قبل از شروع اجلاس کنسرسيوم هيئت‌هاى بلند پايه اقتصادى پاکستان براى دريافت کمک بيشتر به فرانسه اعزام مى‌شوند.


از ديگر منابع کمک دهنده به پاکستان برنامه توسعه سازمان ملل متحد، صندوق بين‌المللى پول و بانک جهانى مى‌باشند. علاوه بر اين‌ها کشورهاى اتريش، بلغارستان، چين، چکسلواکي، دانمارک، فنلاند، رومانى و روسيه، عربستان، امارات، قطر، ليبى (کشورهاى اخير تحت عنوان صندوق کمک اوپک) نيز به پاکستان کمک در طى اوليه برنامه (۶۰-۱۹۹۵) سهم کمک‌ها ۸۰ درصد بود که به ۴۶ درصد برنامه دوم (۶۵-۱۹۶۰) و ۳۱ درصد برنامه سوم (۷۰-۱۹۶۵) و ۱۲ درصد در طى ديگر سال‌ها کاهش يافت. تا انيکه پس از تجاوز شوروى به افغانستان و ورود پناهندگان افغانى به پاکستان مجدداً کمک‌ها افزايش يافت و به حدود ۲۲ درصد در برنامه پنجم (۸۳-۱۹۷۸) و ۲۳ درصد در برنامه ششم (۸۸-۱۹۸۳) رسيد. ولى پس از خروج نيروهاى شوروى از افغانستان مجدداً به ۱۶ درصد در برنامه هفتم (۹۳-۱۹۸۸) کاهش يافت.


پاکستان از کشورهائى است که بدهى‌هاى خارجى فروان دارد و بخش عظيمى از بودجه اين کشور صرف باز پرداخت اين بدهى‌ها مى‌شود. بدهى‌هاى خارجى از حدود ۹ ميليارد دلار در ۸۰-۱۹۷۹ به حدود ۲۰-۱۹ ميليارد دلار در ۱۹۸۹ رسيد و ۱۹۹۵ به حدود ۲۶ ميليارد دلار رسيد.


تعهد نسبت به پرداخت بدهى خارجى بدهى خارجى افزايش يافته است. پرداخت و وام‌هاى معوقه در ۸۵-۱۹۸۴، ۷۳۲/۹ ميليون دلار بود که در ۹۴-۱۹۹۳ به ۳۲۲/۲۰ ميليون دلار رسيد و اين امر دلالت بر افزايش ۵۹۰/۱۰ ميليون دلار در يک دهه داشته است. همين‌طور پرداخت وام‌ها در اين دوره تا ۹۵۸ ميليون دلار افزايش داشت. (Economic Survey 1994-95,P:91-93.)


پرداخت قروض معوقه از ۸۹-۱۹۹۸ تا ۹۵-۱۹۹۴ با نرخ سالانه ۲/۷ درصد رشد داشته در حالى که باز پرداخت وام در همان درره شاهد نرخ رشد ترکيبى ۲/۸ درصد است. پرداخت و وام معوقه ۵۵۵/۲۱ ميليون دلار در ۳۰ ژوئن ۱۹۹۵ برنامه‌ريزى شده که ۰۷/۶ درصد افزايش را نشان مى‌دهد نسبت به ۳۰ ژوئن ۱۹۹۴ که ۳۲۲/۲۰ ميليون دلار بوده است. پرداخت قروض در طى اين دوره انتظار مى‌رود که تا ۶۷/۳ درصد از ۷۴۶/۱ ميليون دلار در ۹۴-۱۹۹۳ به ۸۱۰/۱ ميليون دلار در ۹۵-۱۹۹۴ افزايش يابد.