جمعيت و ترکيب و پراکندگى آن

مهاجرت و روند آن

در دههٔ پنجاه ميلادي، وجود ثبات سياسى در اروپا، دوباره‌سازى اقتصادى را درپى داشت. در هلند، فعاليت‌هاى اقتصادى بيشتر در استان‌هاى غربى ساحلى که ماهيگيري، تجارت و صنعت رونق داشت، متمرکز شد و استان‌هايى که به امور کشاورزى اشتغال داشتند، توان ايجاد کارهاى قابل توجهى را براى اهالى خود نيافتند. در نيمه دوم دههٔ پنجاه، جمعيت رو به فزونى گذاشت و مکانيزه شدن کشاورزى هم افراد بسيارى را بيکار کرد. اين گونه امور، تحرک و جابه‌جايى جمعيتى بسيارى را در داخل و خارج هلند، فراهم آورد. نخست اهالى روستاها را راهى استان‌هاى شمالى و جنوب کشور ساخت و سپس موجب مهاجرت هزاران هلندى به کشورهاى انگليسى‌زبان ازجمله کانادا، آمريکا، آفريقاى‌جنوبي، استراليا و نيوزيلند شد.

پس از سال ۱۹۶۰ ميلادي، وضعيت به گونهٔ اسفبارى تغيير کرد. پيشرفت سريع اقتصادي، کمبود کارگران غيرماهر را درپى‌ داشت که به هجوم کارگران کشورهاى مديترانه‌اى به اين سرزمين انجاميد. فزون بر آن از سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۵ ميلادي، استقلال کلنى‌هاى پيشين، مهاجرت مردمان بسيارى را به هلند سبب گرديد. گروه‌هاى يادشده، عمدتاً در شهرهاى غربى اسکان نيافتند اما در اندک زمانى غرب کشور تنها ناحيه‌اى شد که خروج شهروندان و اهالى از آن چشمگير بود.

به‌طور کلى مردمان اين سرزمين، به جهت وجود محيط طبيعى مناسب و مساعد براى يک زندگى متعادل، نيازى به مهاجرت بويژه مهاجرت‌هاى درازمدت به ممالک غيراروپايى نداشتند و بيشتر سفرهاى آنها سفرهاى تحقيقى و اکتشافى يا توريستى بوده است. در مقابل اين جريان، پديدهٔ مهاجرت، خاصه پناهندگى به هلند، بسيار نظرگير و براى آن کشور همه‌گاه مسئله‌ساز بوده است.

بيشترين ميزان مهاجرت از هلند به ديگر کشورها را مى‌توان در سال‌هاى پس از جنگ جهانى دوم ديد. در سال ۱۹۸۹ ميلادى متوسط مهاجرت از هلند به بيش از ۵۹ هزار نفر رسيد. اما پس از آن سير نزولى را طى نمود.

جدول روند مهاجرپذيرى هلند از کشورهاى مختلف طى سال‌هاى ۱۹۸۸ الى ۱۹۹۲

جدول روند مهاجرت از هلند به ديگر کشورها طى سال‌هاى ۱۹۸۸ الى ۱۹۹۲