در جلد پنجم از این مجموعه، پس از چهار سال همکاری و اتحاد بین اسپارت و شوش برای از پا درآوردن آتن، برای مسئولان دو کشور فقط در راه باقی‌ می‌ماند تا خود را از دشواری‌ها نجات دهند: راه اول مبتنی بر این بود که به شکست خود اعتراف کنند و با پایان دادن به اتحاد شوش و اسپارت، میدان را برای آتن باز بگذارند. راه دوم چنین بود که پارسیان و اسپارتیان، کینه‌های دیرینه را فراموش کنند و دست در دست هم به مقابله‌ی دشمن مشترک روند. زمانی که سفیران اسپارت، هر آن چه را که می‌خواستند از کوروش، شاه‌شوش، کسب کردند، راه دوم برگزیده شد. راهی که به انتخاب دو مرد ارزشمند یعنی 'کوروش صغیر هخامنشی' به فرماندهی نیروهای پارس و 'لوساندر'، ماهرترین سردار اسپارت، در مقام فرمانده‌ی ناوگان اسپارت و به انهدام امپراتوری آتن انجامید و این کار پس از آن رانده شدن آلکیبیاد فقط به فاصله‌ی چند ماه بعد از پاگذاشتن به عرصه‌ی پیکار کوروش و لوساندر، صورت گرفت.