در این کتاب, سلوک 'عطار' از بین آثار عرفانی‌اش همچون تذکره الاولیا, الهی نامه و منطق الطیر شناسانده می‌شود. همچنین مطالبی از صاحب‌نظران درباره عطار و نیز عرفان درج گردیده است. برخی از این اشخاص عبارت‌اند از: 'منوچهر مرتضوی','جلال آشتیانی', 'محمد علی فروغی', 'احمد علی رجایی بخارایی', 'غلامحسین یوسفی', 'محمد سرور مولایی' و 'سعید نفیسی'. گفتنی است در بخشی از کتاب تایید 'عطار' بر حافظ ـ با استناد به ابیاتی چند ـ بررسی شده است‌؛ از جمله خاطر نشان می‌شود: 'مرکز ثقل عطار بر حافظ دقیقا در بطن و متن همین غزلیات قرار گرفته است. درست حول محور شخصیت پیر صنعان. پدیده بسیار مهمی که بعضی شارحان حافظ به آن اعتنا نکرده‌اند و به همین دلیل نیز به اهمیت تاثیر ژرف و شگرف عطار بر حافظ به درستی پی نبرده‌اند و این فرایند موثر را در شکل بندی 'روند ادبی' شعر عاشقانه فارسی در مقایسه با تاثیر کمال اسماعیل و خواجو و سعدی بر حافظ ناچیز خوانده‌اند. از سوی دیگر باید به خاطر داشت که انعکاس جلوه‌های عاشقانه, قلندرانه و عرفانی ـ شیخ صنعان, منحصر و محدود به چند غزل مشهور حافظ ... نمی‌شود...'.