اين اثر ترجمه‌ي آزاد از كتاب Dunamics of faith يا پويايي ايمان، تاليف پل تيليش ـ فيلسوف و متكلم آمريكايي ـ است. وي در اين كتاب معتقد است كه ايمان، بدون ترديد حوزه و قلمرو گرايش به مطلق است و پوياي ايمان، در حقيقت عمان پويايي احساس گرايش به مطلق يا كمال‌خواهي انسان است. ايمان، حوزه و قلمرو وجود بي‌نهايت است. و امر قدسي و بي‌نهايت، نخستين گامي است در فهم و ادراك پويايي ايمان. وي سپس از پويايي ايمان در دوران معاصر و در توسعه‌ي روان‌شناسي تحليلي و يا روان‌كاوي سخن مي‌گويد. به گفته‌ي وي: يك محور اصلي و قطعي در روان‌شناسي تحليلي، مرز و رابطه‌ي روان آگاه و ناخودآگاه است. ايمان به منزله‌ي يك عملكرد شخصيت قابل تصور نيست. اين عناصر، همواره در مفهوم ايمان، حضور دارند و به طور قاطع، موثر هستند، اما از طرف ديگر، ايمان يك عمل آگاهانه است ولي عناصر ناخودآگاه در آفرينش ايمان دخالت دارند و هريك از آن‌ها، آن را به طور متعالي ارتقا مي‌بخشند. اگر اين موضوع اتفاق نيفتد، اگر نيروهاي ناخودآگاه، وضع فكري و مغزي را بدون يك عمل تمركز دهنده، تعيين و تشخص نبخشند، هرگز ايمان تحقق نمي‌يابد، بلكه اجبار و اكراه به جاي آن مي‌نشيند. بنابراين ايمان يك نوع انتخاب و آزادي است. در ادامه مباحثي از اين دست بازگو مي‌شود: سرچشمه‌ي ايمان، پويايي امر قدسي، شك و ايمان، تمايز شك علمي و شك ايماني، لاادري گري، واقعيت گرايش به مطلق، ايمان و جامعه، ايمان چه چيز نيست؟، سمبل‌هاي مذهبي، حقيقت ايمان، و ايمان و ثبات شخصيت.
