به تصریح کتاب: 'وقتی نیچه گریست آمیزه‌ای است از واقعیت و خیال، جلوه‌ای از عشق، تقدیر، و اراده در وین خردگرای سده‌ی نوزدهم و در آستانه‌ی زایش دانش روانکاوی. فریدریش نیچه، بزرگ‌ترین فیلسوف اروپا.... یوزف برویر، از پایه‌گذاران روانکاوی... دانشجوی پزشکی جوانی به نام زیگموند فروید، همه اجزایی هستند که در ساختار رمان در هم تنیده می‌شوند تا حماسه‌ی فراموش نشدنی رابطه‌ی خیالی میان بیماری خارق‌العاده و درمان‌گری استثنایی را بیافرینند. در ابتدای رمان، لو سالومه، این زن دست‌نیافتنی از برویر می‌خواهد تا با استفاده از روش آزمایش 'درمان با سخن گفتن'، به یاری نیچه‌ی ناامید و در خطر خودکشی بشتابد. در این رمان جذاب، دو مرد برجسته و اسرارآمیز تاریخ تا ژرفای وسواس‌های خویش پیش می‌روند و در این راه، به نیروی رهایی‌بخش دوستی دست‌می‌یابند... اروین یالوم..... در خلال این رمان آموزشی به توصیف درمان‌های رایج برای وسواس فکری که هردو شخصیت داستان به نوعی گرفتار آن‌اند، می‌پردازد؛ ولی در نهایت روش روان‌درمانی اگزیستانسیال و رابطه‌ی پزشک ـ بیمار است که کتاب بیش از هرچیز، در پی معرفی آن است'.
