در کتابچه‌ی حاضر پس از درج سال‌شمار زندگی 'وحشی بافقی' ـ شاعر قرن دهم در یزد ـ زندگی وی به صورت داستانی فراهم آمده است. از سروده‌های این شاعر می‌توان به مثنوی 'خلد برین'، 'ناظر' و مثنوی نیمه‌تمام 'فرهاد و شیرین' اشاره کرد. در پایان نیز این شاعر، از نگاه تذکره‌ها معرفی شده است. در بخشی از کتاب آمده است: 'وحشی بافقی، شاعری مردمی است. به زبان مردم کوچه و بازار، آشنایی دارد و در بسیاری از سروده‌هایش از کلمات رایج بین آن‌ها استفاده می‌کند. او صاحب سبک مخصوص به خود است و از این که غم‌ها، شادی‌ها و دل‌مشغولی‌هایش را در شعرهایش بیان کند، هیچ ابایی ندارد. او آداب و رسوم، غم‌ها و شادی‌های مردم را نیز در سروده‌هایش می‌گنجاند'.
