این کتاب ماحصل گفت و گوی خانم 'لیدی داتاس' با 'کریستین بوبن' درباره نویسندگی و شیوه کار بوبن است که البته پرسش‌ها از متن کتاب حذف شده است. بوبن در این گفت و شنود بر آن بخش از زندگی خود اشاره می‌کند که به نوعی بر نویسندگی او تاثیر گذار بوده است. او دیدگاه خود را درباره حرفه نویسندگی, ادبیات جهان و نویسندگان مختلف مطرح می‌کند؛ به ویژه نویسندگانی که از آنان متاثر بوده یا آن که به گونه انتظار از برخی یاد کرده است. به تصریح بوبن: 'کتاب‌های من آنات خاص زندگی من‌اند. آن‌ها از زمینه‌ای خاموش سربر می‌آورند؛ اما این آنات استثنایی مرا به فراسوی همه چیز می‌برند. نوشتن همواره از برون می‌آید و هیچ‌گاه از درون سرچشمه نمی‌گیرد. برون به سان قطاری بی‌مهار, به درونم می‌آید. آن‌گاه احساس می‌کنم که گویی حجابی برابر دیدگانم دریده می‌شود و من سرگرم تماشا می‌شوم... نوشتن و دیدن در حکم یک چیز است و برای دیدن, نور لازم است. آنچه ضد و نقیض می‌نماید این است که در سیاهی مرکب می‌توان نور یافت. سیاهی مرکب به سان انتشار شب بر صفحه کاغذ است و با این حال, درون این سیاهی است که به روشنی می‌توان دید.