مجموعه‌ي حاضر، حاوي مقالاتي است از فرماليست‌هاي روس در حوزه‌ي ادبيات كه پس از ديباچه و مقدمه‌اي از رومن ياكوبسون و ت. تودوروف اين عناوين را شامل مي‌شود: نظريه‌ي روش فرمال/ بوريس آيخن باوم، هنر هم چون فرآيند/ ويكتور اشكلوفسكي، واقع‌گرايي در هنر/ رومن ياكوبسون، كوشش‌هاي سبك‌شناسي/ ويكتور وينوگرادوف، مفهوم ساخت/ يوري تينيانوف، درباره‌ي تحول ادبي/ يوري تينيانوف، مسائل مطالعات ادبي و زبان‌شناختي/ يوري تينيانوف، رومن ياكوبسون، ريتم و نحو/ اوسيپ بريك، درباره‌ي سطر شعر/ بوريس توماشفسكي، ساختمان داستان كوتاه و رمان/ و. اشكلوفسكي، نظريه‌ي نثر/ ب. آوخن باوم،شنل گوگول چگونه ساخته شده است/ ب. آيخن باوم، دگرگوني قصه‌هاي پريان/ ولاديمير پراپ و درون‌مايگان/ بوريس توماشفسكي. گفتني است: فرماليسم، در معناي تحقيرآميزي كه منظور دشمنان آن بود، به جرياني در نقد ادبي اطلاق مي‌شد كه در روسيه بين سال‌هاي 1915 تا 1930 مطرح بود. آموزه‌ي فرماليستي منشا زبان‌شناسي ساختارگرا يا دست‌كم منشا جريان حلقه‌ي زبان‌شناسي پراگ است. امروزه ساختارگرايي به لحاظ نتايج روش‌شناختي خود بر حوزه‌هاي متعددي تاثير گذاشته است. از اين رو، عقايد فرماليست‌ها در انديشه‌ي علمي ارموز حضور دارد؛ برخلاف نوشته‌هايشان كه نتوانسته از مرزهاي متعددي كه از آن موقع تا كنون پديد آمده است بگذرد.
