کتاب حاضر، سومین کتاب از 'مجموعه‌ی مطالعات جانب غربی' و درباره‌ی آرای 'فردریش ویلهلم نیچه' است. در این کتاب، 'نیچه' از منظر متفکران حوزه‌ی فلسفی فرانکفورت ارزیابی شده، نیز، کتاب شامل مناظره‌ای میان 'گادامر'، 'آدورنو' و 'هورکهایمر' به انضمام مقاله‌ای از 'گادامر' است که به بررسی و نقد تفکر نیچه خصوصا در 'چنین گفت زرتشت' اختصاص دارد. در کتاب عنوان شده است: 'نیچه و مکتب فرانکفورت خرد را لازمه‌ی حیات بشر می‌دانند و مانند کانت خردورز هستند. آنان می‌کوشند کارکرد اندیشه‌ی انسان را درست ارزیابی کنند و عقل و عقلانیت را مطلق نکنند، یعنی 'دیدگاه انتقادی' خود را نسبت به پدیده‌ها و مسایل از دست ندهند. می‌توان گفت که آنان 'خردگریز' هستند، زیرا از خردزدگی یا کیش خرد دوری می‌جویند تا از سلطه‌ی ایدئولوژیک ذهنیات یا مفاهیم (ذهن‌بافی، سفسطه) در امان باشند'.