نویسنده در آغاز 'مکتب تفکیک 'را این گونه تعریف می‌کند تفکیک, مکتب جداسازی سه راه و روش معرفت, و سه مکتب شناختی است در تاریخ شناخت‌ها و تاملات و تفکرات انسانی, یعنی راه و روش قرآن, راه و روش فلسفه, و راه و روش عرفان .هدف این مکتب ناب سازی و خالص مانی شناخت‌های قرآنی و سره فهمی این شناخت‌ها و معارف است, به دور از تاویل و مزج با افکار و نحله‌ها, و برکنار از تفسیر به رای و تطبیق, تا 'حقایق وحی 'و اصول 'علم صحیح 'مصون بماند و با داده‌های فکر انسانی و ذوق بشری درنیامیزد و مشوب نگردد .'پس از آن در کتاب نکاتی در خصوص معارف یا شناخت حق, تاویل, ضرورت تفکیک, مرزبندی حقایق و اهمیت آن در کار شناخت حقایق, و مانند آن مطرح می‌شود .در بخش دیگر در باب 'مسائل تاریخی و علمی مکتب تفکیک 'اطلاعاتی درج می‌گردد ;سپس درباره نگرش تحقیقی مطالبی فراهم می‌آید .معرفی عالمان تفکیکی از دیگر مطالب این کتاب است .این افراد عبارت‌اند از :سید موسی زرآبادی, میرزا مهدی اصفهانی (خراسانی), شیخ مجتبی قزوینی خراسانی, شیخ علی اکبر الهیان تنکابنی, سید ابوالحسن حافظیان, شیخ هاشم مدرس قزوینی خراسانی, میرزا علی اکبر نوقانی, شیخ غلامحسین محامی بادکوبه‌ای, میرزا جواد آقا تهرانی و شیخ محمد باقر ملکی .در کتاب همچنین چند پیوست در ارتباط با مکتب تفکیک درج گردیده است .