اين كتاب با بررسي روش‌هاي جغرافيايي بنيادستيز (راديكال)، نيز تاثير آن بر رشته‌ي جغرافياي علمي اختصاص يافته است. سنت‌هاي بنياد ستيز كه در كتاب از آن‌ها ياد شده عبارت است از: آنارشيسم، ماركسيسم، فمنيسم، كوشش براي آزادي جنسي و فرااستعمارگرايي. گفتني است جغرافي‌دانان بنيادستيز در صدد برانداختن روابط سنتي قدرت و در عين حال، جذب و هدايت طبقه‌ي كارگر، زنان، نامتعارفات جنسي و رنگين‌پوستان به رشته‌اي هستند كه بتوانند در آن رشد كنند و در راستاي ايفاي نقش‌هاي هدايت‌گرانه پيشرفت كنند. براي نمونه، نگارنده در مبحث اشتياق آزادي: آنارشيسم و جغرافيا آنارشيست‌ها را آزادي‌خواهان معرفي مي‌كند كه مخالف تمركز قدرت در نهادهايي چون كليسا، دولت، كارخانه و خانواده‌اند. به تصريح وي: آن‌ها با استدلال اين كه نبود خودمختاري فردي، خلاقيت انسان و جامعه‌پذيري را از بين مي‌برد، در جست و جوي جامعه‌اي نوين‌اند كه در آن، مردم در مقياس كوچك در اجتماعات خويش‌فرما، يعني جايي كه محيط محلي و تصميم‌سازي مشاركتي است، زندگي كنند. آنارشيست‌ها به عنوان بخشي از كنش‌شان براي تغيير، خودشان را درگير تعاوني‌ها، اجتماعات محلي و كمون‌هاي جديد كرده‌اند و با تغيير در شيوه‌ي زندگي به عنوان راهبردي در صدد تخريب و نابودي جامعه‌ي دولتي و سرمايه‌داري از درون برآمده‌اند. با اين نگرش، افكار متفاوت آنارشيستي بر كنش افراد در قاب اينجا و هم‌اكنون متمركز شده است. آنارشيست‌ها با چنين كاري به طور دسته‌جمعي از فضا براي ايجاد راه‌هاي تغيير اجتماع استفاده كرده‌اند.
