در این کتاب مولف با بررسی آرا و اندیشه‌های فلسفی 'لودویک ویتگنشتاین 1889ـ '1951و 'ویلارد ون اورمن کواین '1908در باب معرفت‌شناسی ریاضی, مقایسه‌ای میان نگرش این دو به دست می‌دهد .در بخشی از کتاب آمده است' :از دیدگاه ویتگنشتاین قضایای ریاضی و قضایای علوم تجربی دارای پایگاه معرفت‌شناسی کاملا متفاوتی هستند...وی مدعی است که قطعیت و ضرورت یک قضیه ریاضی بازتاب ضرورتی در عالم عینی نیست بلکه این قضیه, معیاری است که ما در پراتیک محاسبه بکار می‌بریم .قضایای ریاضی قواعدی هستند که مفاهیم ویژه‌ای را شکل می‌دهند و روابط میان آنها را باز می‌نمایند :این قضایا نه صادقند و نه کاذب ... فلسفه ریاضیات ویتگنشتاین برداشت جدیدی از این مسئله قدیمی است که چرا تشکیک در قضایای ریاضیات بی معنی است...او قطعیت احکام منطقی و ریاضی را ناشی از نقش گرامری این احکام در پراتیک استنتاج و محاسبه می‌داند ... در نظام فلسفی کواین پایگاه معرفت شناختی قضایای ریاضی و قضایای علوم تجربی, اصولا یکی است .به نظر او ما نمی‌توانیم بین قضایای ریاضی و قضایای علوم تجربی, از لحاظ مضمون عینی و محتوای تجربی, مرزی بکشیم و آنها را با قاطعیت از یکدیگر جدا کنیم...اشکال قول کواین آن است که اگر بتوانی قضایای ریاضی و منطقی را رد کرد, در آن صورت دیگر نظامی باقی نمی‌ماند و تمامی دستگاه اندیشه ما فرو می‌ریزد .'