'نجم‌الدین رازی 'کتاب خویش را به ده بخش یا مرموز تقسیم کرده است که عبارت‌اند از' :در حکمت آفرینش جهان و انسان', 'در بیان مقامات معرفت و مراتب آن', 'در بیان شرح سلوک مقامات معرفت', 'در سلوک ملوک و شرایط آن', 'در آیین جهانداری و رعیت‌پروری', 'در نصیحت و مواعظ ملوک', 'در تواریخ ملوک از عهد آدم علیه‌السلام', 'در وعید ظالم و مذمت ظلم', 'در کلمات حکما و حکایات ملوک', 'در امارات قیامت و فتنه‌های آخرالزمان .'مصحح کتاب, در مقدمه تمامی آثار نجم‌الدین رازی را به اجمال معرفی کرده, مقام ادبی ـ عرفانی وی را نیز مشخص کرده است .وی در بخش تعلیقات فهرستی از اشعار عربی, فارسی و احادیث و امثال عربی, لغات مهجور و برخی اعلام متن را آورده است .مصحح اذعان می‌دارد' :اهمیت ادبی کتاب و زیبایی نثر نویسنده چشم‌گیر است .نکات لطیف عرفانی و اشارات زیبای صوفیانه که در این کتاب آمده, در کمتر کتابی دیده شده است و ارزش دیگر کتاب, اصطلاحات عرفانی, دیوانی و مدنی است که در آن به کار رفته است .'