در آغاز کتاب نویسنده به جنبه های رمانتیکی شعر 'شهریار' اشاره کرده می گوید: 'شهریار نیز مثل رمانتیک ها نقطه شروع را در 'احساسات شاعر' قرار می دهد. این شاعر است که با سرریز کردن نیرومند احساسات, جهان شعر را می آفریند'. وی معتقد است که شهریار از چهار ویژگی شعر سخن گفته است: 1 ـ قدرت نفوذ و تاثیر, 2 ـ تابلوسازی رمانتیک, 3 ـ نزدیکی شعر به زبان مردم, 4 ـ تازگی روح و موضوع. نگارنده بر پایه مختصات یاد شده ویژگی های شعر شهریار را بررسی می کند و در این میان ـ در دو قالب کلی تغزل و رمانیسم اجتماعی ـ مشخصات جزئی شعر شهریار را یادآور می شود. بخش پایانی کتاب مشتمل بر گزیده ای از اشعار شهریار است. برای نمونه در کتاب خاطر نشان شده است: '.... زبان عامیانه در شعر او بازتاب هر دو مرحله تجدد در شعر فارسی است, هم مرحله رئالیسم صریح اجتماعی که مرحله نخست تحول زبان شعر در عرصه مشروطه را می نمایاند و هم مرحله دوم, یعنی رئالیسم چند لایه و غیر صریح که شاعر در عین به کارگیری زبان عامیانه و نقل یک ماجرا, مدلول های دیگری هم برای کلمات در نظر می گیرد و بدین وسیله با چند لایگی زبان, غنای معنایی شعر را بیشتر می کند...'.