کتاب دارای سه بررسی ادبی درباره مدرنیته و بحران ناشی از آن است .نگارنده در بخش نخست تحت عنوان :ما و((خرد)) و ((تفرد)), دو دستاورد مدرنیته, سعی دارد برای بازشناختن سنت در تجدد, ریشه‌های اصلی سنت در تجدد را معرفی نماید . وی سیر تاریخی این نگرش را از اندیشه‌های غرب بررسی کرده تاثیر آن را در ایران ارزیابی می‌کند و در پی آن به برهم خوردن ذهن اسطوره‌ای در ایران اشاره می‌کند .وی در بخش دوم(نیما, رویکرد چهارم به مدرنیته) فرضیه((نظریه‌پردازی شکست)) را مطرح ساخته طی آن چهار رویکرد را در تاریخ معاصر ایران تشریح می‌کند :نخست((رویکرد تقی‌زاده)) (جذب تمدن بدون دخالت ایرانی) ;دوم((رویکرد میرزاملکم خانی)) (سرعت دادن به جذب مدرنیته در بنیادهای فرهنگی) ;سوم ((رویکرد مربوط به نفی تمامی پدیده‌های مدرن)) ;چهارم((رویکرد متعلق به نیما که با بررسی و نقد سنت به مدرنیته می‌رسد)) .مطلب پایانی کتاب, سخنرانی نامبرده در فرهنگ‌سرای بهمن است که در 28آبان 1377ایراد شده است .وی در این گفتار توضیح می‌دهد که هر اثر هنری باید در کلیت خود تمامیت یابد .او به همین منظور از((خوانش ری را)) برای برخی آثار ادبی معاصر ایران, از جمله شعر نیما, بهره می‌جوید .