در این کتاب با استناد به آیات و احادیث, شیوه حکومت‌داری حضرت محمد (ص) تشریح شده است. در بخشی از کتاب آمده است: 'سید الشهدا (ع) می‌فرماید: بنای پیامبر (ص) بر دوستی و جذب و وحدت و محبت و الفت با مردم بود, نه ایجاد نفرت. صفت او این بود که مردم را به الفت و دوستی می‌خواند, مردم را متنفر نمی‌کرد, در هر شهری و جامعه‌ای آنانی را که اهل کرامت بودند, شخصیت داشتند و نزد مردم, محترم بودند, انسان‌های سالمی بودند, آن‌ها را می‌یافت و بر آن مردم می‌گماشت, حاکم بر آن شهر و جامعه می‌کرد.... هر گاه ارزش و ضد ارزشی را می‌دید, قطع نظر از این که از چه کسی سر زده ارزش‌ها را پاس می‌داشت و در برابر ضد ارزش‌ها موضع می‌گرفت. بررسی نمی‌کرد که این کار خوب را قوم و خویش و دوست و رفیق ما کرده, یا دیگری تا بعد عکس‌العمل نشان بدهد. بلکه هر جا و از هرکس عمل درستی می‌دید, واکنش درست نشان می‌داد و تشویق می‌کرد.... تقویتش می‌کرد و از هرکس ولو نزدیک‌ترین کسانش خطا یا خیانت و عمل زشتی می‌دید, منکری می‌دید, سوئ استفاده و بی‌عدالتی می‌دید, موضع می‌گرفت....'.