این مجلد از مجموعه‌ی حاضر، حاوی 31 داستان کوتاه برای گروه سنی 'ب' است که هر قصه برای یکی از شب‌های فروردین‌ ماه نگاشته شده است. از جمله' فروردین آوازه‌خوان'، 'غول‌های بینی دراز' و 'روباه روستایی'، 'سفر عید' و 'موی سحرآمیز'. برای نمونه در 'داروی شادمانی'، حکایت پادشاه نادانی بازگو می‌شود که تصور می‌کرد خیلی بیمار است. اما حقیقت این بود که او از بیکاری رنج می‌برد. چون بیماری او جسمی نبود، پزشکان با معاینه‌ی او بیان کردند که پادشاه سالم است. اما، پادشاه از این که کسی قادر به تشخیص بیماری او نبود، خشمگین شد. تا این که، پیرزنی، ادعا کرد پادشاه بیمار است و داروی درد او پوشیدن لباس شخصی شاد است. اما سربازان هرچه در میان مردم جست و جو کردند، شخص شادی را نیافتند. تنها شخص شادی هم که وجود داشت، فاقد لباس بود. پادشاه از این همه ناراحتی و بدبختی مردم، دگرگون شد و از آن پس تصمیم گرفت پادشاه خوبی باشد و برای بهتر شدن وضع زندگی مردم کار کند.