نگارنده در جلد دوم از این مجموعه به مقایسه میان آموزه‌های یهودی، مسیحی، و اسلامی در باب قرآن و زندگی بازپسین و موضوعات فرعی آن‌ها پرداخته و وجه اشتراک و اختلاف میان اعتقادات آنان را بازگو می‌کند. برای مثال در خصوص تحریم‌های غذایی در کتاب بیان گردیده است: 'عبرانیان دوران نخستین، تنها از گوشت چهارپایانی می‌خوردند که به عنوان قربانی، در برابر خیمه‌ی اجتماعی ذبح می‌شد. گوشت حیوانی که به مرگ طبیعی مرده و یا جانور دیگری او را دریده باشد، بر آنان حرام بود، نیز لازم بود که خون حیوان از گوشت او بیرون شود، زیرا خوردن خون که آمیخته با حیات است، ممنوع است.... کتاب‌های عهد عتیق، کرارا خوک را در شمار حیوانات حرام‌گوشت ذکر می‌کند... مسیحیان اولیه، مدت‌ها سه‌چیز را که در قرآن نیز تحریم شده است، حرام می‌شمردند: گوشت چهارپایانی که برای بتان گذارده شوند، خون و حیواناتی که خفه شده‌اند.... تحریم‌های قرآنی در این زمینه شامل این موراد است: گوشت حیوان مرده [به مرگ طبیعی یا تصادفی]، خون، گوشت خوک، گوشت حیواناتی که به هنگام ذبح، نام غیر خدا بر آن‌ها برده می‌شود'.