کتاب, متضمن بینش‌های فلسفی مارتین هیدگر( 1976ـ 1889) فیلسوف آلمانی در زمینه ((وجودشناسی)) است که در پنج قسمت شرح و تبیین شده است .((هیدگر)) بحث از وجودشناسی را ضمن بررسی احوال انسان یا دازاین (Dasein)نشان می‌دهد و تاکید می‌کند که انسان تنها موجودی است که از مسئله وجود پرسش می‌کند .هیدگر حضور انسان را در جهان به سه لحظه تجزیه و تحلیل می‌نماید :((جهان)), ((موجودی در جهان)), ((در)) یا((کیفیت حضور انسان در جهان)) .او با بررسی مفاهیم یاد شده اذعان می‌کند که هدف‌های انسان در یک واقعیت ملموس و محدود گرفتار نمی‌شود, بلکه از آن تعالی می‌یابد و به سوی یک هدف نهایی سیر می‌کند که همین تعالی به سوی هدف نهایی, راهی به سوی وجودشناسی خواهد بود .هیدگر برای رسیدن به هستی محض, به وجود انسان(دازاین) برمی‌گردد, و سه خصوصیت دیگر هستی خاص او را مطرح می‌سازد که با آنها می‌تواند با((وجود)) ارتباط پیدا کند .وی این خصوصیات را خصوصیات اگزیستانسیال (Existential)می‌نامد .فلسفه((مارتین هیدگر)) در مجموع به هستی شناسی یا تحقیق و مطالعه در هستی منتهی می‌گردد, و در این کتاب خطوط اصلی این تحقیق بررسی می‌شود .عناوین اصلی کتاب عبارت‌اند از :((مسئله هستی)), ((در جهان بودن یا کون فی عالم)), ((خود هستی یا هستی بحث و خالص(تعالی, تعالی و آزادی, آزادی و حقیقت, نیستی و هستی))), ((وجود و موجود یا وجود باشنده)) و ((ملاحظات انتقادی فلسفه هیدگر)) .