هدف اصلی نویسنده در این کتاب بیان حقایق و وقایع نادرست جامعه ایرانی است. که مطالب مورد نظر را در سیزده عنوان مطرح نموده و در هر یک از آن‌ها یک مسئله‌ی فرهنگی، اعتقادی و اجتماعی را در شکل و قالب رخدادهای واقعی یا خیالی به تصویر کشیده و محاسن و به ویژه معایبش را بیان کرده است. نویسنده در لا‌به‌لای مطالب کتاب به اشعار و اقوال ادبا و نویسندگان ایران استناد کرده است. وی برای مثال خاطرنشان می‌کند: 'پرسش اینجاست که چرا مرغ سحر همواره و همیشه در شرق می‌نالیده است و نه تنها از سعدی 'دوش مرغی به صبح می‌نالید' تا بهار 'مرغ سحر ناله سر کن' در تمام طول تاریخ ملت من، عرفان سحر همواره نالیده با دردها و رنج‌های مردم می‌گریسته‌اند.... 'همه چیز نشان از ناله و نوحه دارد. چرا ملت مرثیه را دوست دارد؟ ما همواره از حال گریزان و به آینده‌ای موهوم چشم دوخته، همانند تشنه‌ای که در بیابان به دنبال آب در تعقیب شراب، از عقل می‌گریزد به خیال توسل می‌جوید...'.