مجموعه چهارجلدی 'عشایر العراق' تحقیق مفصلی است درباره تاریخ, سرگذشت, قلمرو جغرافیایی و محل سکونت, شرایط اقتصادی, اجتماعی, سیاسی و فرهنگی عشایر و قبایل کشور عراق که به قلم محقق عراقی عباس العزاوی به زبان عربی تالیف و در سال 1937 م. متتشر شده و اینک در ایران به چاپ افست رسیده است. جلد نخست این مجموعه درباره قبایل عراق از دوران بادیه نشینی تا عصر شهر نشینی است. در ابتدای این جلد, منابع و متون و تحقیقات اصلی درباره عشایر عراق معرفی می‌شود؛ سپس به ریشه نژادی اعراب اشاره شده و اعراب 'بائده' به عنوان اعرابی که به جز نام, شناخت دقیقی از آن‌ها در دست نیست و سرگذشت آن‌ها در هاله‌ای از خرافات پنهان شده, معرفی شده‌اند. در ادامه, اعراب منشعب از دو شاخه قحطانی (متعربه) و عدنانی (مستعربه) دانسته شده‌اند. نویسنده سپس از تقسیم‌بندی نظام عشیره‌ای عراق شامل بیت, فخد, عشیره, قبیله, امارت نام برده, پس از آن وارد بحث اصلی شده و عشایر عراق باستان, در دوران بادیه نشینی را معرفی می‌کند که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از: ایاد, انمار, قضائه, طیی, تمیم, بکربن وائل, تغلب, ربیعه, نمر, مذحج, تنوخ. نویسنده در این فصل همچنین از امارت‌های حضر, ازد, لخم, اوس بن قلام, کنده, طیی, ازاذبه سخن گفته و به برخی آداب و رسوم آن‌ها اشاره می‌کند. فصل دوم به معرفی عشایر عراق در دوره شهر نشینی و تاریخچه آن‌ها اختصاص دارد. در این فصل از قبایل شمر, عنزه, ضفیر, حرب, صلیب, سنجاره, زوبع, صائح, عبده, مسعود غریر, بشر, همچنین امارت‌های جبل, مسلم, وهب سخن رفته و پس از معرفی شاخه‌ها و سلسله انساب آن‌ها, با توضیحاتی درباره آداب و رسوم, ازدواج, جشن‌ها و اعیاد, جنگ‌ها, شکار, شیوه زندگی, خصوصیات اخلاقی, نظام قضاوت در میان اعراب و اطلاعات دیگر به پایان می‌رسد. در پایان نمایه مکان‌ها, کتاب‌ها, قبایل, اشخاص, و تصاویر آمده است.