نگارنده در این کتاب درباره‌ی آیین شمنیسم (طریقت گروه بومی خاصی از اهالی مکزیک مرکزی با نام تولتک‌ها) تصریح می‌کند: 'مضمون این کتاب، مرور دوباره است. فرآیند کهن ـ خوددرمانی از طریق ترمیم میدان‌های انرژی از آسیبی است که در گذشته به ما رسیده. خاستگاه این فن به تاریخ تولتک‌های باستان می‌رسد. این اثربخشی از گزارش‌ بیست‌ساله‌ی تحقیق من در زمینه‌ی دانش و آیین شمنی بومیان است. مرور دوباره‌ی فنی نیرومند، در حیطه‌ای توسعه‌ یافته است که آن را تکنولوژی آیین شمنی می‌نامم. شمن از دیدگاهی سطحی، شخصی است که دانش و قدرت دارد تا با نیروهای فوق طبیعت، در اکثر مواقع به منظور شفابخشی رابطه برقرار کند. این نیروهای فوق طبیعت' می‌توانند ارواح، ایزدان، موجودات، انرژی‌ها یا خداوند باشند. برای انسان امروزی فکر به آیین شمن با فکر به قدرت مرتبط است: قدرت درمان‌بخشی، قدرت دگرگونی وقایع زندگی، قدرت با راندن باران، اقبال بلند. آیین شمن بیش‌تر با فکر به خدمت مرتبط است تا فکر به قدرت، تجربه‌ی من در آیین شمن‌ نشان داده است که وظیفه‌ی شمن ارتباط چندانی به دست‌یابی به اهداف فردی ندارد. آنان همراه با جوامعشان در این وظیفه سهیم‌اند که به یادآورند و طرقی را زنده نگاه دارند که به روح بازگردند و با آن در هماهنگی به سر برند. این سلسله‌ی روندها، سنت نام دارد که مجموعه‌ی عقاید نیست، بلکه مجموعه‌ی تمرینات است. هدف ممارست شمن این است که شرکت‌کنندگان را به وحدت از دست رفته با نیروی وصف‌ناپذیری بازگرداند که هرچیزی را در جهان حرکت می‌دهد. قطب‌های متضاد ـ معنوی و مادی، روح و ماده شخص و آن‌چه در بیرون است. همگی در ضمن ممارست شمنی یکی می‌شوند. دو سوی درونی ما، تونال و ناوال، دگربار ترکیب می‌گردند و ما با وحدت طبیعت دوگانه‌ی خود روبه‌رو می‌شویم'.