در کتاب تصریح شده است: 'یکی از حیطه‌های نقد ادبی نوین که از اواسط قرن بیستم, نظر اهل ادب را به خود معطوف ساخت, نقدی است که از دستاوردهای علم زبان شناسی بهره می‌گیرد. این نوع نقد که منشا اصلی دگرگونی و تحول دیدگاه‌های انتقادی در اروپا و امریکا شد, طی جنگ جهانی اول در روسیه پدید آمد و بر جنبه‌های صوری زبان شاعرانه تاکید کرد. به همین سبب بنیانگذاران آن را صورتگرایان روس می‌نامند. نظریه‌های ادبی صورتگرایان و نوآوری آن‌ها در تحلیل ساخت شناختی متون ادبی, چه منظوم و چه منثور, در حوالی سال 1950 در اروپا شناخته شده و با انتشار آثار یاکوبسن و بنونیست در زمینه زبان‌شناسی ساختارگرا همزمان گردید. بینش تازه‌ای که بدین ترتیب درباره زبان و متون ادبی پدید آمد, منتقدان اروپایی را چنان تحت تاثیر قرار داد که با الهام از یافته‌های صورتگرایان به تحلیل متون ادبی گوناگون و فراوان پرداختند. بر همین پایه و اساس نیز یکی از پربارترین شیوه‌های 'نقد نوین' به وجود آمد'. در این کتاب با تکیه بر نظریه‌های یاکوبسن چند شعر برگزیده فارسی بررسی شده است. این اشعار عبارت‌اند از: 'مهتاب/ نیما', 'سفر/ سهراب', 'بچه‌های اعماق/ شاملو' و 'باد ما را خواهد برد/ فروغ'.