در این کتاب سعی بر آن شده تا بر پایه‌ی نقد فمینیستی، شاهنامه و دیدگاه فردوسی نسبت به زنان بررسی شود. نگارنده معتقد است 'نگاه فردوسی در این شاهکار به زنان هر چند گذرا است، اما او همیشه بر ضرورت وجود، زنان در زندگی و داستان‌های حماسی‌اش تاکید دارد. از این روست که تصویری از زنان بزرگ را می‌توان در کتاب شاهنامه مشاهده کرد'. در جلد نخست این پژوهش با عنوان 'مدعیات پدرسالاری و مادرسالاری این سخن مطرح شده که 'زنان، قربانی هیچ‌گونه تقدیر مرموزی نیستند، چرا که فمینیسم اگر چه پس از قرن‌ها سکوت نمودار می‌شود، اما در هر حال نشان‌گر این است که زنان آن گونه نیستند که به آنان تحمیل می‌شود'. فصل دوم کتاب بحثی نظری درباره‌ی فمنیسم ونقد فمینیسمی است. در فصل سوم، شاهنامه اثر فردوسی از دیدگاه فمینیسم کاویده و زنان زیر عنوان 'زنان سپید'، 'سیاه' و 'خاکستری' بررسی می‌شوند. نگارنده تصریح می‌کند: 'فمینیسم تهدیدی است بر نگاه مردانه‌ای که به زنان دوخته می‌شود و نیز در نقد فمینیستی این اثر سعی بر آن داشتم که همه‌ی آن نوع تاریخ و زندگی را که برای ما ساخته‌اند، به زیر سوال برم'.