در آغاز کتاب، مطالبی درباره‌ اهمیت، جایگاه و کارکرد نقد درج شده، سپس نقد و تفسیری بر این فیلم‌ها نگاشته شده است: 'هامون/ مهرجویی'، 'سرب/ کیمیایی'، 'مادر/ حاتمی'، 'کلوزآپ/ کیارستمی'، 'نوبت عاشقی/ مخملباف'، 'مسافران/ بیضایی'، 'برج مینو/ حاتمی‌کیا'، 'بچه‌های بد/ داودنژاد'، 'خانه‌ای روی آب/ فرمان‌آرا'، 'بچه‌های آسمان/ مجیدی'. در آغاز آمده است: '.... کار منتقد این است که مستقل از هیاهو و سیل تحسین‌ها و جوایز، در جست و جوی حقیقت باشد و نگذارد سرخودش و تماشاگر کلاه برود و بدلی را به جای اصل بگیرد. منتقد به نوعی وکیل مدافع تماشاگر است؛ قاضی نیز هست. نقد، همان گونه که از عنوانش ـ نقد ـ پیداست، باید 'نقد' باشد، نه نسیه، اثر تا وقتی نقد نشود نسیه است. با نقد است که 'نقد' می‌شود و قابل استفاده. نقد به معنی سره و ناسره کردن است، اصل را از بدل تمیز دادن، و محک زدن است. و سرانجام داوری، اما داوری بی ملاحظات رنگارنگ. نقد، بخشی از فرآیند دیدن است. ضد نقد، ضد دیدن است. و ضد مخاطب. در تحلیل آخر، نقد، نگاه کردن را به دیدن ارتقا می‌دهد و دریافت کردن و به لذت ناشی از آن'.