سعی نگارنده در این کتاب بازخوانی تاریخ کلیساست .وی مباحث کتاب را به دو دوره حکمت و هنر مسیحی تقسیم می‌کند که عبارت‌اند از' :دوره پاگانیسم (شرک) :کاسمولوژیسم یونانی ـ رومی 'و 'دوره تئیسم (خدامداری) :تئولوژیسم مسیحی .'نگارنده یادآور می‌شود ...' :دوران یونانی ـ رومی (جهان مداری) که در آن تفکر متافیزیک و فلسفی, غالب است و به 'کاسموسانتریسم 'تعبیر شده است .مسیحیان این دوره را به دوره پاگانیسم, تعبیر کرده‌اند .بشر در این دوره به جای خدا یا خدایان, به عالم واقع اصالت داده و اولین صورت گرایش صرف به حیات دنیوی را در صورت کلی فرهنگی, تجربه کرده است .معارف و ماثورات این دوره را می‌توان 'کاسمولوژیسم 'نامید ...دوره تئیسم (خدامداری) که خدای واحد مورد پرستش قرار گرفته و موضوع تفکر بشری است .در این دوره, گرایش به حیات دنیوی, مورد تجدید, تکفیر و تفسیق قرار می‌گیرد و زندگی مردمان صورت دینی پیدا می‌کند و توجه به آخرت نیز از مسائل اساسی است .