مثنوی((سیرالعباد الی المعاد)) منظومه‌ای عرفانی است که شرح تکامل روح انسان را نشان می‌دهد .شاعر در این مثنوی موضوعی فلسفی را با مدح ممدوح خود که او را نمونه انسان کامل می‌داند, همراه کرده است .متن حاضر براساس نه نسخه به این شرح تصحیح شده است1 :ـ نسخه سلیمانیه بغدادلی وهبی( 552ه.ق) 2ـ نسخه بایزید ولی‌الدین( 684ه.ق) 3ـ نسخه افغانستان(قرن 6ه.ق) 4ـ نسخه ایاصوفیا ( 730ه.ق) 5ـ دیوان هند, نوشته گلشنی( 884ه.ق) 6ـ نسخه نافذپاشا( 674ه.ق) 7ـ نسخه پاریس( 883ه.ق) 8ـ نسخه ایاصوفیا ـ کاتب گلشنی هروی( 885ه.ق) 9ـ نسخه ترکیه(بدون تاریخ) تصحیح و تنظیم این مثنوی بر این اساس انجام شده که قدیمی‌ترین نسخه یعنی نسخه سلیمانیه به دلیل قدمت بیشترش نسبت به سایر نسخ اصل قرار گرفته و بقیه به صورت نسخه بدل در پانویس ذکر شده است .در بخش دوم کتاب شرح و توضیح ابیات آمده است .