در این کتاب, حیات سیاسی, اجتماعی و فرهنگی عشایر کشور, از دوره قاجار تا پایان نخستین دهه انقلاب اسلامی بررسی و تشریح می‌شود .کتاب متشکل از دوازده فصل است .فصل اول با عنوان 'عشایر در چشم‌انداز تاریخ 'جست و جویی است در قدیم‌ترین شیوه و فرهنگ زندگی عشایری در ایران .در فصل دوم سعی شده نگاه عشایر به حکومت‌ها در دوران مورد بحث شناسایی شود برای این منظور از کریمخان زند و آقا محمد خان قاجار به مثابه دو نمونه متفاوت صحبت شده و نظریه فرهنگ ایران و انیران مطرح گردیده است .نویسنده در فصل سوم به استناد نمونه‌هایی از وقایع تاریخی تلاش کرده فضای اجتماعی کشمکش‌های سیاسی درونی در جامعه عشایری را روشن سازد .فصل چهارم به ترسیم و تعیین خطوط اصلی سیاست عشایری حکومت اختصاص یافته است .در فصل پنجم قدرت عشایر در مقایسه با قدرت حکومت ارزیابی شده, در پی آن, انگیزه سیاسی عشایر برای دست یافتن به قدرت سیاسی تبیین گردیده است .در فصل ششم, نقش سیاسی چادرنشینی و کوچ بررسی می‌شود .در فصل هفتم سیاست عشایری حکومت در دوره پهلوی اول و دوم با ذکر نمونه‌های تاریخی ارزیابی و تبیین می‌گردد .در فصل هشتم, اقدامات و سیاست‌های جمهوری اسلامی در قبال عشایر ذکر شده است .فصل نهم حاوی اطلاعاتی است درباره جمعیت و آمار نفوس و کشاورزی عشایر .فصل یازدهم بحثی است در باب تحول شناسی کنونی جماعت‌های عشایری و بررسی زمینه‌ها و عوامل موثر بر این دگرگونی از جمله :تغییر مدار گردش پول و ثروت و فعالیت‌های اقتصادی, کاهش نیاز شهرها به تولیدات عشایری, تحول در روستا, نابودی گیاهان و حیات وحش .نویسنده در آخرین فصل با طرح پیشنهادهایی تلاش کرده اصول استراتژی مورد نیاز آینده عشایر کوچنده را ترسیم نماید .کتاب با فهرست منابع و سه پیوست به پایان می‌رسد .