'['پیتر میلر' در این کتاب] به بررسی مقایسه ای چهار فیلسوف [هورکهایم, مارکوزه, هابرمارس و فوکو] در مورد سوبژکتیویته و رابطه آن با قدرت می پردازد. از یک سو قدرت مقوله ای تلقی می شود که صرفا از طریق سرکوب سوبژکتیویته عمل می کند و قدرت نهایتا سوبژکتیویته را خرد و نابود می کند و در نتیجه, رهایی, آزادی سوژه به معنای فروپاشی و محو قدرت است. چنین مفهومی از قدرت با انگاره استیلا تعریف می شود. در مقابل, فوکو تصویر کاملا متفاوتی از قدرت ارائه می دهد که نه با سرکوب سوبژکتیویته, بلکه با ارتقا, پرورش و بارور کردن آن عمل می کند. پیتر میلر (استاد فلسفه سیاسی) در بخش اول کتاب, آثار سه اندیشمند بزرگ مکتب فرانفکورت را در این باره بررسی می کند و در بخش دوم کتاب به آثار مهم فوکو می پردازد'. فصل های کتاب ذیل این عناوین سامان یافته است: 'ماکس هورکهایمر و نقد فرهنگی', 'هربرت مارکوزه و سوبژکتیویته به منزله نفی', 'یورگن هابرمارس: علایق انسانی, ارتباط و مشروعیت', 'از بی عقلی تا دیوانگی: دانش از سوبژکتیویته', 'تولد پزشکی و تمایز و فردیت یافتن بدن', 'علوم انسانی و تولد انسان' و 'از قدرت انضباطی تا حکومت مندی'.