کتاب حاضر مجموعه‌ای از مقالات ژان پل سارتر ( 1905ـ 1980) است که توسط وید باسکین 'گزیده شده و با عنوان زیباشناسی (Aesthetics)به انگلیسی ترجمه شده است .مهم‌ترین بخش یا مقاله کتاب مربوط به 'ونیزی منفور 'یعنی 'جاکوپوروباستی 'معروف به 'تین تورتو 'است' .سارتر 'به بهانه بررسی زندگی و سبک آثار او, نگاهی پر معنا به دوره رنسانس و هنرمندان بعد از رنسانس, به ویژه به سبک منریسم می‌اندازد و با تیزهوشی فوق‌العاده, از رذالت‌ها و حسادت‌های هنرمندان نسبت به یکدیگر و همچنین از اعمال نظر قدرتمندان و هنرمندان در تعیین ویژگی آثارشان پرده بر می‌دارد .نگرش سارتر به هنر 'تین تورتو 'عمیقا اجتماعی و فلسفی است' .سارتر 'در بررسی تندیس‌ها و نقاشی‌های 'جاکومتی 'و 'لاپوجاد 'و پیکره‌های متحرک 'کالدر', تقریبا به تمام سنن نقاشی و پیکره‌سازی اروپا و مهم‌ترین نمایندگان این هنرها اشاره می‌کند . از جمله' :فرانسیسکو گویا 'میکلانژ', 'داوینچی', 'ون گوگ', 'پیکاسو 'و مباحثی چون :هنر کلاسیک, رهایی از هنر آکادمیک, هنر غیر پیکرنما, هنر برای هنر, هنر انتزاعی و...علاوه بر آن 'سارتر 'اشارات و نقل و قول‌هایی از پل آلوار, آرتور رمبو, پل والری, کارل مارکس, فرانتس کافکا, فئودور داستایوسکی, و دیگران را آورده است .اما مهم‌ترین جنبه از تئوری زیباشناسی 'سارتر 'بحث او درباره کثرت و وحدت است .او به این جنبه از بررسی هنر, رنگی کاملا فلسفی داده است .وی معتقد است با نگاه در طرح‌ها, رنگ‌ها و نقاشی‌ها بر روی یک بوم, می‌توان راز هستی را در اثر هنری جستجو کرد' .سارتر در این کتاب برای تحلیل عنصر زیبایی, به بحث در مورد سبک‌های نقاشی و مجسمه‌سازی می‌پردازد و طی همین مباحث, به طرزی ملموس و فلسفی, ماهیت زیبایی را شرح می‌دهد .سارتر سخن خود را از مکتب ونیز و سردمداران آن آغاز می‌کند و با روش تطبیقی, تین تورتو, نقاش بزرگ ایتالیایی را در وادی منریسم با نقاشانی چون تیسین, ورونزه, کالیاری و...مقایسه می‌کند .'و براساس آن سبک‌شناسی تطبیقی اندیشه‌های زیبایی شناسی خود را مطرح می‌سازد .عناوین مقالات از این قرار است' :ونیزی منفور, نیرنگ‌های جاکوپو', 'پاکدینان ریالتو', 'مردی محصور', 'موش کور زیر آفتاب', 'نقاشی‌های جاکومتی', 'لاپوجاد, نقاش خود ساخته', 'پیکره‌های متحرک کالدر 'و 'در جستجوی مطلق .'