در این کتاب افزون بر درج زندگی نامه 'فدریکو گارسیا لورکا' (_ 1898 1936) شاعر و نویسنده اسپانیایی, ابعادی از زندگی دوستان شاعر و نقاش لورکا نظیر 'پابلو نرودا', 'لوییس بونوئل', 'سالوادوردالی', 'مانوئل دفایا', 'پابلو پیکاسو', 'رافائل آلبرتی', 'میگل د اونامونو', 'خوان رامون خیمه نث', 'پل والری' و 'لویی آراگون' بیان شده است. در مقدمه کتاب می‌خوانیم: 'فدریکو گارسیا لورکا زمانی که توسط فاشیست‌های مخالف جمهوری در گرانادا به قتل رسید, یعنی روزهای جنگ داخلی سال 1936, سی و هشت سال داشت. هر اشاره‌ای به نام او و آثارش در رژیم فرانکو, ممنوع بود و این ممنوعیت تا بیست سال بعد از مرگ وی ادامه داشت. با این که در سال 1953, Caudillo شخصا مجوز انتشار مجموعه‌ای از آثار او را صادر کرد [و این مجموعه نه تنها کامل نبود بلکه سانسور شده هم بود] عملا در سال 1975 با مرگ دیکتاتور, امکان بحث آزاد درباره سر به نیست شدن تراژدیک و مرموز لورکا مقدور شد... بهترین کارهای لورکا, اعم از شعر و نمایش نامه, ما را به فطرت‌مان نزدیک می‌کند و در دنیایی که روز به روز بیشتر تحت نفوذ کامپیوتر و ماشین است, با جدیت به یادمان می‌آورد که جزئ لاینفک طبعیت هستیم‌؛ طبعیتی که اکثرا سعی می‌کنیم آن را از یاد ببریم.... موقع خواندن اشعار او, یا دیدن نمایش‌نامه‌هایش ما وارد دنیایی اساطیری می‌شویم, دنیایی زیر سلطه نور جادویی ماه, جایی که انسان, تاری از بافته ظریف زندگی است. لورکا خود کلمه تلوریک را به کار می‌برد و خوب می‌دانست که دید او دیدی غریزی و اسطوره‌ای است که ریشه در مذهب و فرهنگ‌های کهن مدیترانه‌ای دارد'.