داستان با اشاره به این نکته آغاز می‌شود که 'روان شناسان می‌گویند گرفتاری‌ها و مشکلات انسان از یک سالگی شروع می‌شود؛ یعنی از موقع امر و نهی‌ها و باید و نبایدها'. قهرمان داستان 'دیوانه بازی' که دختر جوانی است و شرح زندگی‌اش را از دو سالگی شروع می‌کند, از همان نادر کسانی است که کارهایی را که دوست دارد انجام می‌دهد, نه کارهایی را که دیگران می‌خواهند یا از او انتظار دارند. کارهایی که به نظر عده‌ای غیر عادی و به نظر بعضی دیگر دیوانه بازی می‌آید. خیلی‌ها دوست دارند. آن چه دلشان می‌خواهد بکنند ولی جسارتش را ندارند, مردم چه می‌گویند و چه قضاوت می‌کنند, باعث می‌شود اگر آدم راه غلطی رفته تا آخر عمر آن را ادامه بدهد. زندگی‌اش را تباه کند و نفسش را نیابد؛ اما قهرمان داستان دیوانه‌بازی, از این گونه آدم‌ها نیست. دنبال‌روی جمع و همرنگ جماعت نیست, کاری را می‌کندکه دلش می‌خواهد و به حرف دیگران هم اهمیتی نمی‌دهد یا به قول مادربزرگش نشاطش را حفظ می‌کند و به کسی هم اجازه نمی‌دهد آن را از او بگیرد.