این نوشتار نامه‌هایی است از 'جک هنری ابات' که سال‌های مدیدی را در زندان‌های امریکا به سر برده است. 'ابات' به همراه جیملور مجرمینی بودند که دوره جوانی خود را در موسسه‌های تحت حمایت ایالتی گذراندند. ابات در سن دوازده سالگی به زندان افتاد نه ماه آزاد بود و دوباره در سن هیجده سالگی به جرم کشیدن چک بی محل به زندان افتاد و به اشد مجازات, یعنی پنج سال حبس, محکوم شد. در زندان یک هم قطار محکوم را می‌کشد و طی حکمی نامشخص, حداکثر تا نوزده سال محکوم می‌شود. یک هفته‌ای را از زندان فوق امنیتی ایالت یوتا فرار می‌کند و در مزارع امریکا و کانادا, در حال گریز, زندگی می‌کند. او مابقی مدت را در زندان به سر برده است. تنها مردی بوده که موفق به فرار از زندان فوق امنیتی ماکس شده است. ابات در این نامه‌ها, علاوه بر وضعیت حاکم در زندان‌های آمریکا, از چگونگی کسب دانش خود حرف می‌زند. او کتاب‌هایی را که خواهرش از دوستی کتاب‌فروش می‌گیرد برایش می‌آورد, می‌خواند, به تدریج خود را بارور می‌کند. او سخت تحت تاثیر اندیشه‌های مارکس قرار می‌گیرد. 'ابات شبیه مارکس, سعی می‌کند به مشاهده جهان ذهنیات خود بپردازد و با دیدی جامع از جامعه, به عقب باز می‌گردد. شجاعت جوان بزهکار رشد می‌کند و بدل به بی‌پروایی و خودسازی می‌شود'.
