در مجموعه شعر((دریای واژگون)) اشعاری اغلب در قالب((غزل)) و گاه((نو)) به چاپ رسیده است .برخی سروده‌های این مجموعه عبارت‌اند از :((یک معما و((..., ((مسخ)), ((برای تو)), ((پاسخ)), ((فریب)), ((عاشقانه)), ((راز)), ((پرهیز)), ((صفیر)), ((حماسه)), ((غفلت)), ((عروج)) و ((وداع و ستاره)) : ترا به گریه سرودم, وداع تا شب پایان/ به یاد آر پس از این, سرود واژه گریان/ تو ای عزیزترینم !خزان رسید به شهرت/ و ناگزیر سفرکن, ز سایه‌های گریزان/ نه با شکوفه و خنده, نه چون رهای پرنده/ که در شبی شکننده, که بی ستاره و پنهان/ نمانده است شهابی/ نه آتشی و نه آبی/ که داغ‌های سرابی, که خارهای مغیلان/ بگو به ماه نتابد, به کوچه راه نیابد/ ز خانه تا بگریزی, چو بادهای پریشان/ شبت مخاطره دارد, غروب خاطره دارد/ نظر به پنجره دارد, نگاه خسته ایوان/ تو چشم بر همه بسته, من از وداع تو خسته/ دل ستاره شکسته, ((سپیده)) سر به گریبان .