نویسنده در طول داستان ذهن مخاطب را متوجه این پرسش می‌کند که 'آیا تقدیر و سرنوشت آدمی از پیش تعیین شده یا با تصرف خود او رقم زده می‌شود .' نکته اصلی داستان این است که شعور آدمی می‌تواند به گوهری دست یابد که دیگر برایش نوع سرنوشت و رویدادهای زندگی تفاوتی نکند, بلکه چگونه برخورد کردن با سرنوشت مهم باشد .برای رسیدن به چنین مرتبه‌ای باید ابتدا عاشق بود تا در سایه این وارستگی به معرفت دست یافت, زیرا توقف در مرحله عشق وابستگی و میل به تسخیر را در پی دارد و انسانی که تمام وجودش را این تعلق پر می‌کند, به سرنوشت 'نهال '(شخصیت داستان) یعنی سقوط و حذف دچار خواهد شد . در ماجرای اصلی داستان, انسانی چهار بار با فواصل زمانی مختلف به دنیا می‌آید و زندگی او در این چهار مسیر بستر رویدادها و حوادثی می‌شود که از ارتباط آنها با هم روند داستان شکل می‌گیرد .شخصیت اصلی داستان پیشگویی به نام 'دامون 'است ;بی آن که خود قهرمان اصلی ماجرا شود و 'تک صدایی 'را بر آن تحمیل کند, نقشی را برعهده می‌گیرد که ماجرا خود به خود به داستانی 'چند آوایی 'تبدیل شده هر صدایی که ضرورت ایجاب کند به خوبی شنیده می‌شود . راوی در سایه شخصیت‌ها مستور است و داستان بیشتر بر محور فطرت و جوهر انسان پیش می‌رود تا تاثیرات محیطی .