این کتاب, ترجمه‌ای از سروده‌های 'شیرکو بیکس' شاعر کردی زبان است. مترجم کتاب یادآور می‌شود: ''دربند پروانه' برآیند غربت و تاریخ ملت کرد است. اثری که از یک سوی تضادها و ناهمگونی‌های غربت, با روح شرقی شاعر در آن بازتاب می‌یابد, و از دیگر سوی, به همراه نگاهی گاه گذرا و گاه با تامل بر تاریخ پر نشیب و فراز ملت کرد, به بیان چالش‌ها, محرومیت‌ها و رنج‌های انسان معاصر کرد می‌پردازد'. نخستین سروده کتاب با این عبارات آغاز می‌شود: قطره قطره,/ باران گل را باز می‌نگارد/ نیز نم نم,/ چشمانم تو را!/ چه سال پربارش غربت,/ و چه درد بخشنده‌ای‌ست/ این‌گونه آرام,/ سنگ به سنگ کوه سرم را می‌شکوفانند؛/ شاخه به شاخه دست و انگشت خشکیده‌ام را سبز می‌کنند,/ چونان قاصدک,/ به دست باد عشق تو ام می‌سپارند,/ و در سرماریزه روحت می‌رویانندم‌...../!